Ze was bijna dood en reageerde totaal nergens meer op.
Ze zat helemaal onder de vlooien..
Ze at en dronk niet meer en had dus ook geen ontlasting,
Haar hele buik stond bol van de wormen.
Na haar ontwormt en ontvlooit hebben heb ik haar mee naar huis genomen.
De eerste lading poep kwam in de trein, hele coupé ging zowat over hun nek van de stank,
en de tweede lading heeft ze gedumpt in mijn vaders schoen..


Dat ze de eerste dag bij ons in thuis kwam. De eerste keer dat ze weer wat at.
Ze heeft de eerste week alleen maar onder de bank gelegen, en alleen maar liggen slapen.
Ik heb haar nu anderhalve maand.
We denken dat ze nu een maand of 4 is,
Ze begint te groeien maar ze is toch een stuk kleiner dan haar zusje, die was er een stuk beter aan toe!
Luna weegt nog maar 1,8 kilo
Maar ze doet het nu onwijs goed
Niemand is meer veilig bij ons in huis,
Als het sprinttijd is zie je haar niet eens meer gaan,
Loop je langs, hangt ze ineens in je broek.
Zit je op de bank, begint ze spontaan met je haar te spelen.
Als je thuis komt, begint ze naar je te mauwen en wil ze meteen kroelen,
het is gewoon een heerlijk beestje,

Luna 3 weken later.
Ik snap dat ook niet dat iemand haar zo kan dumpen...
Zijn er meer mensen die dit hebben mee gemaakt?