Vanmiddag was hier iemand voor naar onze pc te kijken, want die doet het niet meer. Wij hebben 5 honden, die bijna altijd los lopen. Om deze reden is de poort altijd dicht, want we willen natuurlijk niet dat ze weglopen. Nou, na een kwartier ging die man weer weg, en ik ging de honden in hun kennel doen, want ik was van plan naar de paarden te gaan. Dus ik loop naar buiten, staat daar maar een hond. Dus ik keek gelijk naar de poort, en idd, die stond open. Dus ik ren snel de weg op (wij wonen vrij achteraf) en 500 meter verderop zag ik ze. Dus ik roep ze, en toen kwamen er maar 3. De 4e zag ik niet. Dus ik heb de anderen naar huis gebracht, en ben Charlie gaan zoeken. Na een halfuur kwamen mijn ouders thuis (die waren bij vrienden), en we zijn alle drie een andere weg ingegaan. Na anderhalf uur zoeken vonden we hem nog niet. Het werd ondertussen al donker, mijn moeder is naar huis gegaan om de andere honden eten te geven, en ik ben met mijn stiefpapa en de 4 andere honden de berg opgelopen, want dat was de enige plaats waar we nog niet geweest waren. Na een halfuur werd het te donker, en Charlie is toch al zwart, dus dat is zinloos. Maar hij is nog steeds weg!
Mijn ouders zijn nu met de auto rond aan het rijden, maar ik ben zo bang dat ze hem niet zullen vinden..
En het erge is, Charlie is niet meer de beste. Hij is pas 7 jaar, maar hij heeft leishmania en krijgt daarvoor 5 zware pillen per dag. Deze moet hij hebben, anders overleeft hij gewoonweg niet. Bovendien gaat het de laatste dagen slechter met hem, hij ziet slecht en hij raakt vaak gedesorienteerd en loopt niet goed. Ik ben zo bang dat ik hem niet meer terug zal zien... hij was mijn eerste hondje en ik ben zo gek op hem
Maar het enige wat ik nu kan doen is hopen.