over 4 dagen op 19 novenber is het 2 jaar geleden
datik mijn liefde van mijn leven moest laten in slapen
na 6 jaar ziek geweest te zijn en na 4 operaties
heb ik het besloten
jij moest geen pijn meer hebben
hij had waarschijnlijk al van puppy af aan al een kwaad aardige fistel in zijn oor
die lanzaam zijn weg vond onder zijn huid
de eerste operatie hebben ze zijn gehoorgangen dicht gemaakt
de twee de operatieis er een stuk huid van je verwijderd omdat ook al aan getast was
was weer nstjes gehecht
en de hoop dat de fistel weg zou zijn
na een half jaar waren we weer bij de dierenarts het ging weer slechter hij had weer een bult bij zijn oor
de kwaad aarige fistel zat er nog
weer een operatie
deze keer zou die zijn huid open laten zo dat we heb iedere dag konden spoelen met betadine en 1 keer per week met waterstof perioxide verdund met water
dat ging een hele tijd goed
en toen werd het toch weer erger de kwaad aardige fistel had nog verder onder zijn huid het aangetast
de laatste keer heeft hij nog een stuk weg gehaald
en het begon weer goed te genezen
we konden weer iedere dag spoelen met betadine en weer 1 keer in de week met waterstofperoxide verdunt met water
en dat ging doet tot ongeveer 15november 2004
zag het weer een beetje dikker worden
en 17 novenber had ik besloten dat hij weer naar de dierenarts moest er voor
dus 18 ik me moeder overgehaald dat ze mee ging maar ze kon pas de volgende dag
ik had voor mijn gevoel al het iedee dat dit niet goed zal komen
ik heb me die nacht zelf in slaap gehuild en werd smorgens heel erg geschrokken wakker hij was aan het janken en blafte
hij had zijn bult ope gerapt hij zat onder het bloed
toen wist ik het zeker
dit is zijn laatste levensdag dat hij met pijn zou leven
smiddags naar de dierenarts
die gaf ons 2 keuzes
1 weer opereren met de 50 procent kans dat het weer niet goed zou komen
2 laten inslapen om hem geen pijn meer te geven
we hebben toen voor het 2de gekozen
ik was toen al aan het huilen wist dat het voor hem het beste was
maar wilde hem niet kwijt
savond er weer heen gegaan want toen was het rustiger dan smiddag en koner de restook og ff afschei van hem nemen
ik met me moeder er heen met hem
hij kreeg een pikje voor het slapen
het deed zo'n pijn bij mij
waren we weer naar binnen gegaan
werd hij op tafel gelegt voor het laatste spuitje en hij was er al snel niet meer
de assitente die had ook tranen in haar ogen ze had hem ook al die jaar mee gemaakt
zelfs de dierenarts had het er moeilijk mee
hij was echt een super hond
en mis hem nu nog iedere dag
en zal hem nooit vergeten mijn kanjer
macho ik hou van je voor altijd
sorry voor het lange verhaal maar wou het graag met jullie delen
zit nu ook weer met tranen in mijn ogen nu ik dit typ
groetjes mary