Geplaatst een tijdje geleden vroeg ik op het forum of er mensen waren met ervaring met leishmania, kreeg helaas (gelukkig) weinig reacties.
Mijn knappe boxermeid heeft dus leishmania, vorig jaar heeft zij hier een zware behandeling voor gehad, een aantal maanden lang kreeg zij 3x per week bij de DA een injectie in haar halsslagader en slikte een aardige dosis allopurinol op een dag. mijn meisje heeft geknokt voor haar leventje en gewonnen, de ziekte was in slaaptoestand. ( ziekte =niet te genezen)
Een jaar lang ging het uitstekend met mijn meissie, met volle teugen genoot ze van de eerste sneeuw die ze zag in haar leventje en later van de zon zoals een echte spanjaard.Een jonge vrolijke energieke boxer.Wel bleef ze mager.
Tot eergisteren nacht, mijn kleine meid voelde zich beroerd en heeft drie flinke hopen gebraakt.De rest van de dag was ze down en at niet, wel dronk zij heel veel (in een nacht een volle waterbak).
mijn meisje dat niet tegen kou kan, zocht buiten een plekje op en ging daar liggen bibberen van de kou.De gedachte kwam weer omhoog, is de leishmania terug actief.Toch die dag afgewacht tot vanochtend, ik werd niet vrolijk begroet zoals normaal elke morgen en mijn meisje bleef op de bank liggen, mm vreemd, even geaaid en mijn andere hond begroet.
Toen stond ze op van de bank en viel 3x op haar snufferdje, heuh, goed bekeken en ze stond niet op haar linker achterpootje, wederom ging zij buiten liggen, rillend van de kou en haren recht overeind, ik heb me aangekleed, rumba opgepakt en ben naar de dierenarts gegaan, mijn meisje was niet goed.
Daar aangekomen en gewogen te hebben bleek ze zo en zo 2 kilo afgevallen te zijn (ze weegt nu 20 kilo wat dus echt niet veel is voor een boxer). de dierenarts dacht gelijk ook aan de leishmania, pootje bekeken en deed er veel pijn, artritis oftewel gewrichtsontsteking. Omdat het waarschijnlijk door de leish veroorzaakt word helpt er geen antibiotica tegen, ze kreeg een prik tegen de pijn en heeft medicijnen voor thuis.Verder is er bloed geprikt en volgt er een bloedonderzoek waarvan we morgen de uitslag krijgen en moeten we wederom weer de keuze maken van een jaar geleden, wel/niet behandelen en waarmee.
Ik ben heel bang mijn meisje moeten te laten gaan.....
Nu gaat het wel wat beter met haar, althans de pijnstiller werkt en mw heeft door hoe ze op 3 pootjes haar evenwicht kan bewaren.Ze heeft een klein handje brok op en ligt verder te slapen.
morgen tussen 15 uur en half 5 word ik gebeld voor de uitslag en moet eigenlijk mijn beslissing dan definitief nemen, ik pieker en pieker me suf.Moet ik mijn kleine meid weer door de medische molen halen, weer zware medicijnen gebruiken waar ze zo beroerd van word om ze misschien wel weer over een jaar weer te gaan gebruiken? na die zware behandeling heb ik gezegd dat ik het geen tweede keer meer zou doen, maar nu het moment waarschijnlijk daar is twijfel ik zo.het is zo moeilijk een keus te moeten maken voor je dier terwijl Dierenartsen je niets kunnen garanderen.En dan kijk ik naar die kleine meid en het idee haar te moeten missen breekt mijn hart, maar ook het idee dat ze weer zo ziek is (word) ook.het is echt een dillema en zal morgen alles uitvoerig bespreken met mijn dierenarts, voor nu pieker ik nog een nacht over en geniet van mijn kleine meid, het is me nu duidelijk geworden hoe plots iets misschien wel voorbij kan zijn.
Dit is mijn knappe boxerkind"
ik ben in ieder geval even mijn verhaal kwijt, misschien zijn er meer bokkers die voor een soort gelijke keuze hebben gestaan met hun trouwe maatje.
