Geplaatst Hij had het over pendelen ofzo? Maar goed, er werden toen foto's gemaakt en toen moesten we even wachten en daarna werd er verteld wat er op de foto te zien was:
Het zwarte was haar longen en dan zag je nog vaag haar hart...
Vaag...dat was dus niet goed. Er zat vocht in haar hartklepje ofzo, waardoor het hart harder moest pompen om zuurstof rond te sturen. En haar longen reageerde daar ook op, omdat ze niet veel zuurstof meer kreeg. Daarom zijn haar longen uitgezet, ze waren veel groter dan eigenlijk zou moeten.
Ze is dus aan het vechten om zuurstof Ik stond echt te janken toen hij het vertelde, maar de DA was gelukkig heel lief.
Ze kreeg toen allemaal pillen om het vocht gedeeltelijk af te voeren en ze moest aan de antibiotica. Ze heeft een medicijn gekregen die ze eigenlijk gebruiken voor paarden die dampig zijn.
Ze krijgt daardoor meer lucht...
Het ging daarna een hele tijd goed, tot 2 maanden geleden
Het was echt heel erg om te zien, ze had het zo benauwd, ze wist niet hoe ze moest liggen en ze hijgde met haar bekje open. Ze at en dronk niet.
We waren toen naar de DA geweest, die had haar een antibiotica spuit gegeven en nog iets. De volgende dag moesten we verbetering zien, maar dat zagen we niet.
Toen hadden we weer de DA gebeld om af te spreken dat we haar een spuitje zouden geven. De DA zou de volgende dag langs komen om haar bij ons thuis in te laten slapen.
Maar toen ik de volgende dag naar beneden kwam 's ochtends kwam Ketel op me aflopen en praatte ze weer
(Ketel en ik praten altijd met elkaar, en zo weet ik dat het goed met haar gaat)
Ook dronk ze weer water en had ze weer eetlust. Ze was duidelijk opgeknapt. We hadden toen de DA weer afgebeld..
Toen begin september ging het weer slecht met haar, precies hetzelfde toen begin augustus. Toen begon me moeder die dag erna erover dat ze weer de DA wilde laten komen om er een einde aan te maken.
Ik begon toen weer meteen te huilen en ik wilde het nog een dagje aanzien.
En ja hoor, de volgende dag was ze weer opgeknapt en at ze weer en ze praatte weer.
Nu is het gister weer mis.
Ze praatte niet meer met me, at niet meer maar ze dronk gelukkig wel.
Het is heel zielig om haar zo te zien, ze gaat helemaal heen en weer als ze ademt. Maar ik vond het gewoon zo verdomd moeilijk om een keer de knoop door te hakken en de DA definitief te bellen...
Ook omdat ik wist dat het de vorige keren altijd weer goed kwam, maar er zou gewoon een dag komen dat ze nooit meer uit die dipjes kwam.
Gisteravond was ik nog ff naar een vriendin geweest en was pas laat thuis, iets van 12 uur.
Toch nog even naar Ketel gekeken, ze lag er weer heel zielig bij...
Ik heb toen even met haar gepraat en geaaid en ik heb gezegd dat als ze wilde gaan dat ze dat moest doen.
En vanochtend lag ze dood onder haar tafeltje
Ik denk dat haar hart er niet meer aankon en dat het is gestopt met kloppen..toen ik haar zag was ze nog wel een beetje warm dus het was net gebeurd denk ik...
Ik heb heel erg gehuild, maar nu ben ik wel 'blij' dat het over is.
Ze heeft het nu niet meer benauwd..
maar ze was echt m'n maatje.
Altijd als ik haar zie dan zeg ik: "Hee keet!" en dan praat ze altijd terug. En dan zeg ik weer wat en dan krijg ik weer antwoord, en zo hebben we dan hele 'gesprekken'
Gisteravond zei ze gelukkig nog wel wat, maar voorderest bleef ze stil...
Dag Keteltje...
