Ik weet niet of het hier hoort maar ik moet het gewoon kwijt.
Tijdje geleden was ik niet thuis, en toen wou me hondje tegen me vader op springen.
Maar dat mag onze hond niet, dus mijn vader draait zich gewoon om het springen te vermijden.
Me hond valt zo met z'n rechter heup/been op de punt van te tafel.
Hij kon niet meer lopen, hij wou niet meer eten maar wij dachten dat het gewoon de schrik was geweest van de hond zelf.

Of dat hij een spiertje had verekt.
2 uur later deed hij nog niks.
Toen in me vader met spoed naar de dierenarts gereden en die zeiden dat ze niet het juiste aparatuur daar voor hadden, dus hebben ze mijn hondje en mijn vader naar de dieren praktijk die een eind verder was gestuurt.
Daar hebben ze foto's gemaakt en het bot in de linker been is op 2 plekken gebroken (niet zo gebroken als bij een mens ofzo, maar echt door midden) ze hebben daar een prijzige operatie gedaan, wat me ouders met moeite hebben kunnen betalen. De kans dat hij het zou overleven was ook best wel klein werd ons van te voren gemeld.
Het gaat goed, (dachten we) hij loopt weer door huis en piept niet dat het pijn doet, en zitten pennen in z'n been die het dus stijf houden maar dat is goed. zo kan hij hem ook niet overbelasten

Hij loopt weer zelf met uitlaten (op 3 pootjes)
Hij daagt *hoe schrijf je dat?* de kat weer uit om te spelen, hij blaft niet meer als er niemand thuis is.
dus wij waren blij met de uitkomst van de operatie.
Maar nu *2 dagen geleden* vind me vader het gaan stinken (je ruikt het ook wel). en me hond eet weer zijn brokjes niet op, maar wel tussen doortjes. hij pist in huis als we in de ochtend naar beneden komen.
zal hij dan tog ergens last van hebben ?

Mijn vader is vandaag (14-september-2006 om 19.30 uur) weer naar de dierenarts geweest, en die vinden het niet kloppen..
Weer dat gezeur.
Morgen moet hij weer naar de dierenarts waar hij de eerste keer ook naar toe is gestuurt, en weer mag hij een operatie ondergaan

Sorry voor dit lange verhaal, maar het moest er uit. ik vind het zo rot! en me hondje is nog zo jong

Bedankt voor het lezen.
Groetjes Shirley
