
Met de verjaardag van mijn dochtertje, 3 maart jl, vond oa mijn moeder enkele konijnentje "zóóó schattig".
Ze wilde persé de konijnentjes hebben die ik eigenlijk zelf wilde houden.
Maar na een paar nachtjes erover geslapen te hebben, besloot ik ze toch maar aan mijn moeder mee te geven. Ik had er immers zelf al 11 in het totaal. Ze zouden op de camping een groot verblijf krijgen.
Op die 3 maart heb ik tegen mijn man en schoonvader gezegd dat mijn moeder reageerde in een opwelling. Mijn exacte woorden waren "Geef het een half jaar, dan krijg ik ze terug..." Volgens hun moest ik niet zo negatief zijn. Wonderen waren de wereld nog niet uit.
Vandaag was mijn moeder hier om het één en ander te bespreken.
Zij en haar vriend hebben een huurwoning toegewezen gekregen op 3 hoog.
Daar zit wel een balkon bij, maar volgens hun konden daar onmogelijk de overgebleven twee konijntjes staan.
(Naar mijn idee onzin, maar goed. Het is maar net waar je prioriteiten liggen..)
En jullie raden het al..., of ik die twee konijntje terug kon nemen.
Ik heb maar ja gezegt, wetende dat wanneer mijn man dit zou horen hij níet blij zou zijn, onder de voorwaarden dat ze gesteriliseerd worden.
Dus heb ik er over een niet al te lange tijd weer twee konijnen bij.
Goh, zat ik er met mijn negatieve houding toch niet helemaal naast...