Bij mij ligt het nog heel vers in het geheugen.. Afgelopen maart..
Wij hadden 2 honden.. Max van net zes en Boey van bijna 5.
Max kreeg een acute hartstilstand.. Vreselijk.. Het huis was te klein..
Het leek eerste instantie dat Bo het niet echt door had...
We hebben hem na een uurtje even met Max alleen gelaten, maar dat wilde hij niet...
De dagen erna werd hij wat stiller als normaal..
Na verloop van tijd ging het voor ons gevoel weer wat beter..
Hij kreeg natuurlijk ook alle aandacht.. Hij was wel veel liever dan daarvoor.
Hoefde ook de aandacht niet meer te delen..
Na een maand of anderhalf merkte we dat het minder ging met hem.. Hij mistte zijn speelkamaraadje.
We hebben toen na veel overwegen besloten om géén hond erbij te nemen, omdat hij zo veranderd was in de positieve zin.. En omdat dat voelde als vervanging..
Max is voor ons nooit meer te vervangen, maar zo snel voelde als verraad..
Dat werdt een kitten.. Een geweldige beslissing, want ze vechten er lustig op los... Mijn zoontje is nu ook vervanging voor Max.. Die krijgt nu de leeftijd dat hij leuk kan spelen..
Ik denk dat elke hond het anders verwerkt..
Het enige wat je nu nog van alles aan Bo ziet is dat hij zwart was en nu deels grijs is....
Dus het geeft wel degelijk een hond een opdonder...
Jij heel veel sterkte met je verlies.. Ik weet hoe hard het is...
Veel met de andere hond doen.. Lekker naar het bos/strand/ enz...
Jank maar lekker uit.. Dat helpt echt....
Als ik het liedje van James Blunt, Goodbye my lover hoor....
Precies die tijd..
Sterkte en een dikke knuffel..