
Joey komt uit het asiel. Nadat we hadden besloten dat er een kat zou komen ben ik op zoek gegaan naar een leuke kat op het internet. De kat moest met honden overweg kunnen, want Bonnie was er natuurlijk al!
Na een paar dagen zoeken had ik een kitten gevonden die in het asiel zat. Meteen gebelt en ja hoor, de volgende dag konden we komen kijken.
Meteen wat spulletjes gekocht enz. en wij de volgende dag dus in de auto naar het asiel gereden. Daar moesten we even wachten, maar mochten al wel vast bij de katten kijken. Ik ging op een bankje in de kattenren zitten en opeens springt er een grote kater op mn schoot. Hij kwam van de buitenren af en was wat nat van de regen. Ik zat een beetje te knuffelen, maar was toch wel benieuwd naar de kleine waar we voor kwamen. Opeens viel het me op de er een paar mensen die in het asiel werkten voor de ren stonden te kijken.."is dat Mickey?" "Ja" Ik snapte niet wat ze moesten dus knuffelde lekker verder met mijn fan
Opeens vraagt de bazin van het asiel:"Hoe krijg je dat voor elkaar?"
Toen ik op wilde staan begon meneer flink te miauwen en te zenuwen.. IK wilde wel eens weten wat er nou zo bijzonder was aan dat ik mickey kon aaien!
Wat bleek nou... Mickey zat al een half jaar in het asiel, niemand kreeg echt contact met hem, hijzat altijd maar buiten in de ren en kwam niet naar mensen toe.
Hij was echter niet bij me weg te slaan....
De kitten hebben we overigens niet meer gezien....
In het begin was Jojo een angsthaasje, hij vond aandacht maar niks, Bonnie vond hij een eng monster en dat hij niet naar buiten mocht was ronduit achterlijk. Alleen bij mij was hij niet weg te slaan.
Nu, na een jaar of twee begint hij steeds meer van zichzelf te laten zien. Hij komt op schoot (overigens nooit bij mij, altijd bij mam) hij praat je de oren van je hoofd en ontsnapt zodra hij de kans krijgt...maar we zijn nog steeds onafscheidelijk! kortom, een jeweetwel kater met een dikke gebruiksaanwijzing, maar wel een kat uit duizenden, zeker voor mij!