vanmorgen is dus onze hond ingeslapen. kon er helaas niet bij zijn, maar ik vond het echte afscheid toch wel moeilijk. ik moest vanmorgen half 7 weg, moest werken, dus heb nog wat met hem geknuffeld en toen ik echt weg ging een aai over zijn kop, ik schoot helemaal vol, kon zelfs niks meer tegen hem zeggen.
toen we uit het werk kwamen, kwamen we langs de dierenarts, dus wij zeiden al tegen elkaar, hier is wesley ergens

het is echt zo leeg, als je thuis kwam, dan begroette hij je en kwam bij je liggen/zitten, maar nu dus niet meer...
het is echt niet leuk, en kan nu wel weer huilen...
hier wat foto's van hem...





dag lieve schat, ik mis je, maar het is beter zo.
nu zal ik nooit je zachte kop meer kunnen aaien of een lik kunnen krijgen....
lieverd, leef nu maar pijnloos verder...