Als we terugfietsen gaan mijn buurmeisje(manon,13) en mijn zus aan de verkeerde kant van de weg fietsen. Opeens stoppen ze en ropen dat ze een kitten hebben gevonden. Wij steken snel over en ja hoor, een heel mooi tijgerbruin achtig poesje.
Heel jong en heel de tijd mauwen.
Waar de poes lag waren geen huizen dicht in de buurt. Toch maar even een stuk gefietst naar huizen.
Maar niemand kende de poes. Bij mensen kregen we wel een doos om hem in meetenemen want anders moesten we ermee in onze hand fietsen.
De poes kroop echter uit de doos dus moesten we weer met de poes in de hand fietsen. Dat deed manon telkens. Toen we voor de 3e keer aanbelde werd er weer niet opengedaan. We liepen terug en wouden verder fietsen. Maar de poes sprong uit manon d'r armen en liep weg. Manon probeerde er weer te pakken maar het beest begon te blazen. Manon liet haar dus geschrokken weer los. De kat kroop bij de mensen in de tuin.
Ik liep er gewoon achteraan, die mensen waren toch niet thuis. In de tuin kreeg ik het beestje te pakken, blazen en krabben. Ik drukte hem op de grond, niet hard, toen hield ze op en kon ik haar oppakken.
Manon pakte d'r weer en we gingen weer fietsen. Na het 4e huis gaven we het op. Zover kon die kat nooit gelopen zijn. Het was ook nog echt een heel jonkie die z'n moder miste, heel de tijd mauwen.
Mijn zus belde onze ouders op om te vragen of ze kon helpen en of die bij ons even mocht blijven. Nee dus. We moesten hem weggooien!!
Dat doe ik dus echt niet. Dus weer op de fiets. Dan komen we langs mensen die onze buren kennen. Bij hun waren laatst 2 katten weggelopen. Die vrouw wou de poes wel even houden. Ze zou andere mensen opbellen of die een poes wouden en ons op de hoogte houden. Wij dus opgelucht maar ook teleugesteld naar huis, ik dan iniedergeval.
De poes hadden we een naam gegeven Alstar. Aangezien gaastra en poema niet leuk was

De buren en ik hebben al eens eerder een poes opgevangen. Dit was een oudere erg lieve poes die in de straat bij ons rondzwierf.