Bokt.nl

sunrice schreef:

Ik vind het echt zo erg voor je
En je stelt je absoluut niet aan, als je een pup vanaf zijn geboorte meemaakt krijg je er een hele bijzondere band mee.
Sterkte meid!

milou123 schreef:

je steld je echt zeker niet aan!!!!!!!!!!!!ik zou ook moete janke hoor!! je hecht je aan zo'n diertje..het is je vriendje..en dat die geest je wekte kan best! dat ze daar om kwaad word..ze is jou vriendschap niet waart!!!bij mij worden ze af en toe al gek als ik het over de pony's heb maar hier zoude ze echt niet gek om worde!!!
heeel veel sterkte voor jou en je familie..

sunrice schreef:

Praten over je problemen is alleen maar goed, dus je stelt je helemaal niet aan

Tr3z3l_l0v3r schreef:

Ik heb zelf een nest gehad van mijn hond. Helaas zijn ze allemaal verkocht , alle 10 naar een goed tehuis volgens ons en we gaan ook af en toe op bezoek bij de pups, ben zondag toevallig nog bij ene geweest, als ik die dan zo zie en zo vrolijk en denkend dat dat dat ( ja 3 x dat ) kleine mormel was krijg ik gewoon bijna tranen in mijn ogen van blijdschap.

Maar je gaat je heel erg hechten, vooral als je hem van geboorte af aan hebt

Ik vind zeker niet dat je je aansteld, juist goed dat je erover praat en steun zoekt.

Veel sterkte verder nog en denk aan de fijne herinneringen die je van haar had en je hebt de moeder gelukkig nog

Urbann schreef:

Ik weet hoe het is om je hond te verliezen. Ik heb 2 honden verloren. En mijn puppy weg moeten doen door omstandig heden. Ik was al zo gehecht aan me puppy, ik kende hem vanaf zijn 2 daagjes oud. Helaas moest hij weg door omstandigheden. Ik had ook nog een teefje en een reu. Het teefje had lymfeklier kanker [ weet niet hoe je dat schrijft ] En is overleden. We hadden haar niet van pups af aan. Ze was vroeger mishandeld en heeft dus eigelijk een rot leven gehad. De jaren bij ons heeft ze mogen genieten en we hebben haar uit haar leiden gehaald. We hebben haar laten inslapen.
31-12-04 overleed mijn Reu. Hij was mijn vriend. Als ik ging longeren had ik geen heimwee naar huis. maar naar me hond. Hij was overleden aan een hart aanval. Hij viel voor mijn neus om. Mijn vader gooide een bal voor bij ons veldje. Hij haalt de bal, komt terug lopen laat de bal vallen, en loopt nog een paar passen door en valt om. Nu ik dit schrijft rollen er weer tranen over mijn wangen. Waarom ging hij nou dood ? hij was pas 7 en had nog lang te leven. Gelukkig heeft hij een mooie dood gehad. Geen pijn en in zijn lievelings spel.

En je stelt je echt niet aan hoor, het is vreselijk je dier te verliezen.