Geplaatst 
Ong. 1 ½ jaar geleden zijn wij onze ontzettende lieve Labrador kwijt geraakt..
Het was een reutje van 11 ½ jaar oud.
We haden besloten om hem in te laten slapen, want hij had kanker..
Hij liep ontzettend moeilijk en kwam bijna nooit zijn mand meer uit.
De laatste avond hebben we de hele tijd bij hem gezeten en ontzettend gehuild en veel
geknuffeld met hem. Hij ligt nu in de tuin begraven en iets naast de plek waar hij ligt is
een buxesbosje in een hartvorm. (Dat heeft voor ons een betekenis; Altijd in ons hart.)
Ik kan er niks aan doen maar ik mis hem nog steeds.. Hij betekende echt veel voor mij en de rest van ons gezin.. maar nog het meest voor mijn moeder.
Hier een paar foto's van hem;
Dit vind ik de mooiste foto.
Ik heb hem zelf eens gemaakt in de zomer..Welk jaar weet ik niet meer.. Als ik in die ogen kijk ben ik even helemaal van de wereld.
Ook deze foto wekt veel emoties bij mij op
Het heeft iets speciaals. 
Op deze foto zie je hem liggen.. Dit is volgens mij de eerste dag van zijn laatste week..
Hij lijkt hier heel levenloos.. En dat is hij ook... Hier heeft hij zijn spuit gehad en is hij
rustig ingeslapen.. Dit kan ik zien aan zijn poot die inbeeld is.
R.i.p. Mike.. 17 - 12 - '05 Weg van de aarde, maar niet uit de vele herinderingen, gedachtes en harten
) 
