Geplaatst 16 jaar geleden kwamen we je tegen op een dierenmarkt in Mol. Tegen alle adviezen in namen we je mee naar huis, dat onweerstaanbare kleine bolletje wol.
16 jaar plezier, niets was je te gek, wandelen, hindernisbanen, mee zwemmen en je grote hobby autorijden, en dan met je neus uit de ruit hangen.
Altijd trouw wachtend op de terugkeer van je baasjes, wachtend achter de ruit en altijd blij je te zien.
Maar het mocht niet eeuwig duren, je was op, het was genoeg geweest.
Je wilde nog zo graag, sterk klein hondje, nog steeds trouw op je baasjes wachten om ze keer op keer enthousiast te begroeten, maar opeens lukte het niet meer.
Je geest wilde wel, maar het lichaam werkte niet meer mee, opstaan lukte niet meer, je pootjes konden je niet langer dragen.
De laatste dag was voor mij een pure hel, zo had ik je nooit willen zien, en het had jou bespaard moeten blijven.
De wil om te leven was verdwenen, nog maar een schim van je vroegere zelf. Ik zorgde die laatste dag voor je, zodat je niks te kort kwam, maar het kon je allemaal niet meer opvrolijken. Zelfs je gebruikelijke bedelen aan tafel om een stukje vlees zat er niet meer in.
Ik had een vriendin gevraagd om er thuis een einde aan te maken. Jouw laatste gang zou er geen vol stress en angst zijn, maar hier bij ons in je geliefde huis.
Om 9 uur ging de bel en liet haar binnen, de weg naar de deur maakte ik met lood in mijn schoenen. Een nieuwe bezoeker deed je nog even opveren. Toch nog laten zien dat dit jouw huis was, maar je zakte weer door je pootjes en liet teleurgesteld je kopje hangen.
Het eerste spuitje was even gemeen, maar na lieve woordjes en even achter je oren gekrabt worden was dat zo vergeten.
Je laatste blikken zal ik nooit vergeten, je leek iedereen even aan te kijken, het is goed zo, leek je te zeggen. Nog een laatste keer je pootje op mijn hand.
Na het verlossende spuitje liep ik weg, je hartje was gestopt en ik kon niet langer tegen mijn tranen vechten. Later heb ik je nog even geaaid, het voelde doods, jij was weg.....
Trouw tot aan de dood. Dag lief vriendje....
Gisteren heb ik mijn lieve hondje moeten laten inslapen, en verdorie wat is het stil in huis, ik verwacht hem elk moment weer te zien, maar hij is weg.....
Ik moest dit gewoon even kwijt...
