Het lijkt altijd heel erg leuk om een nestje te fokken met je hondje, als je een teefje hebt.
Maar er zijn een aantal dingen die je je moet afvragen voordat je zoiets besluit. Je zet namelijk wel een aantal hondenlevens op de wereld voor 10 of misschien wel 15 jaar per hondje.
Ook zijn er al heel veel honden in Nederland, kijk maar eens op dierenasiels.com of marktplaats wat er allemaal op zoek is naar een nieuw baasje.
Als je alleen een nestje wil om 1 pupje zelf te houden, besef je dan goed dat je er misschien wel 5 of meer krijgt, en voor die anderen allemaal goede baasjes moet zoeken. Dat lijkt misschien gemakkelijk, maar de ervaring leert dat mensen die nu enthousiast zeggen dat ze wel een pupje van jouw hondje willen, straks zo weer afhaken.
Wat voor hondje heb je? Heeft jouw hondje een stamboom, zodat je weet wie zijn voorouders zijn, en of deze getest zijn op erfelijke afwijkingen die bij jouw ras voorkomen?
Fokken is niet alleen maar leuk, geloof mij maar. Ik fok zelf (heel af en toe, 2 jaar geleden mijn eerste nest en dit jaar mijn tweede) Laekense Herdershonden. Dit doe ik niet omdat ik het zo leuk vind om een nestje te hebben, maar omdat dit ras behoorlijk zeldzaam is en ik als liefhebber heel graag wil (en met mij andere fokkers van dit mooie ras) dat het ras blijft voortbestaan.
Ik heb me eerst 2 jaar verdiept in het fokken, bloedlijnen, gezondheidstests laten doen bij mijn teefje, shows gelopen om te zien of ze wel fokwaardig zou zijn, veel geleerd van andere fokkers en veel gelezen. Het boek "de geboorte bij de hond" van Naaktgeboren (zo heet hij echt hoor!) is een absolute aanrader.
Het gaat vaak goed, de bevalling van een teefje, maar ook vaker dan je verwacht fout.
Zelf heb ik vorig jaar mijn teefje laten dekken, maar zij heeft niet opgenomen en er zijn dus geen pups geboren.
In mijn eerste nest zat een pup waarvan het buikje openlag, en deze hebben we moeten laten inslapen. Helemaal niet leuk om mee te maken.
Het nest van dit jaar verwachtte ik 4 pups (zoveel hadden we er op de echo gezien) maar er werden er maar 2 geboren, waarvan 1 niet levensvatbaar was en direct is ingeslapen. Ook helemaal niet leuk.
Ik ken iemand, die heeft een hond die vroegtijdig bevallen is (2 weken te vroeg) en alle pups waren dood. Minder dan een maand later hebben ze de teef ook moeten laten inslapen.
Tijdens de zoogperiode kan de teef zoogkramp krijgen, wat bij niet tijdig ingrijpen ook dodelijk kan zijn. Ook kan zij baarmoederontsteking krijgen, omdat er na de bevalling nog restjes zijn blijven zitten in de baarmoeder.
Als je heel veel pech hebt, moeten de pups met de keizersnede gehaald worden. De vraag is dan of de moeder de pups wel accepteert. Meestal gelukkig wel, maar soms ook niet en dan moet je zelf de pups gaan voeden. In het begin om het uur, ook 's nachts! Dus dan ben je er extra intensief mee bezig.
Ik schrijf dit niet om je af te schrikken, dit kan gewoon de realiteit zijn als je een nestje wil fokken.
Natuurlijk gaat het ook heel vaak goed gelukkig, maar dan nog is het 8 weken flink aanpoten, en wil je de pups goed naar hun nieuwe baasjes laten gaan zal je vooral de laatste weken met iedere pup individueel veel moeten doen aan socialisatie.
Ik zeg altijd: ik fok goed, of ik fok niet. Als iedereen er zo over zou denken zouden er veel minder ondoordachte nestjes geboren worden, met mogelijke gezondheidsproblemen bij de pups doordat men geen gezondheidstests heeft laten doen bij de ouderdieren.
Als je trouwens meer wil weten, of specifieke vragen hebt, mag je me altijd PB-en!