Ik kreeg hem toen hij 4 weken was(ik weet het is te jong) Het was een albino en heb hem stuart genoemt (van stuart liddle die film) Het was zo'n lief konijnentje maar toen ie 3 jaar was werd ie een echte man en wou wel eens op je arm afzo gaan (je weet wel

Me vader zei pak hem maar maar ik durfde niet ik weet niet waarom dus me vader pakte hem en dee hem in een mandje me moeder de dierenarts bellen,, En we mochten gelijk komen ik moest hem goed vast houden.. mijn schatje..
En toen we daar kwamen zei de dierenarts dat hij waarscheinlijk een middenoor onsteking heeft en dat er weinig kans is dat hij het over leeft. En ik dacht ik ga hem niet laten lijden en lieten we hem inslapen, hij kreeg dus een spuitje maar hij wou niet, die dierenarts zei dat het een super sterk konijntje was, hij wou helemaal niet dood..
En toen kreeg ie der nog 1
En toen ie toch bijna ging aaide ik hem nog even (maar altijd als ik met hem knuffelde maakte hij altijd zo lief geluidje) en voor zijn laatse zucht keek ie me aan, en maakte dat geluidje en toen was ie weg

Kus Nikita