Ik heb een hond en hij is mijn alles, waar ik ben daar is hij. Mijn vriend voelt zich vaak op een tweede plek staan. Maargoed, ik heb een Border Collie en de mensen die weten wat een Border voor hond is weten ook dat daar ongelooflijk veel tijd en energie in gaat zitten om zo'n hondje goed op te voeden. Dus Frank, zo heet ie, is bij wijze van mijn kindje. Zo gek ben ik met hem.
Toen we examen hadden voor de tweede cursus die we deden wees de examinatrice me erop dat Frank niet zo lekker liep achter, ik was, toen hij drie maanden was, al eens bij een DA geweest omdat ik zelf al dacht dat hij wat wankel liep achter maar die stelde mij gerust en zei dat dat aan de leeftijd lag.
Maargoed, nu vijf maanden verder heb ik vandaag foto's laten maken en nu blijkt dus dat Frank zware HD aan zijn achterpoten heeft.
En hier wordt ik erg verdrietig van. Of hij zal een heele zware operatie moeten ondergaan; een bekkenkanteling waarbij ze de kommen van de heupen op twee plaatsen breken en die als het ware weer om het gewricht vouwen, dat moet dan in acht weken rust weer goed groeien, maar dat zal dan twee keer moeten aangezien hij het aan twee heupen heeft.(en een border van acht maanden twee keer acht weken rustig houden???
) Of het zo laten aangezien hij er geen last van heeft of kreupelt. Alleen dan is de vraag maar of ik hem nog kan belasten, en hoe lang dat goed blijft gaan, en een border is een werkhond en zal altijd iets moeten doen.
Behendigheid wordt sowieso niets meer, en schapendrijven staat nu ook op losse poten want dat is ook erg zwaar. We hadden zoveel plannen en nu dit. Het ging zo goed met ons. Dit komt heel hard aan. Mijn lieve Frank...
Moest dit even kwijt, misschien hier mensen met ervaring op dit gebied? Tips welkom.
Groetjes Fem