Geplaatst mijn vader heeft een heel mooi stukje gemaakt van onze berner sennen hond buster. die helaas is overleden aan een acute en agresieve form van lympklier kanker. tis al maandje geleden maar vond het zo'n mooi stukje dat ik dit graag met jullie wil delen.
elke keer als ik het lees moet ik weer huilen. ik mis hem nogsteeds en ben er nogsteeds niet over heen waarom buster het nou weer moest zijn hij is 7 jaar geworden
Buster 1 maart 1999 – 28 mei 2006 †
Het was feest bij ons,eind april 1999, wij konden je gaan ophalen, je was oud genoeg om zonder je moeder door het leven te gaan. Wij dus met zijn allen naar je geboorteplaats en zagen je gelijk in de keuken bezig, nog samen met je broertjes en zusjes, lekker brutaal en speels.
Wij merkten al gauw dat jij een eigen wil had, als je geen zin had om te lopen, ging je gewoon liggen, met een blik van “ Zie mij maar eens hier weg te krijgen”.
Wat was het een lol voor je om naar de gehoorzaamheidstraining te gaan, aan de lijn ging het nog wel goed, maar op het moment dat jij los gelaten werd, waren de andere honden toch wel heel interessant om mee te gaan spelen. Je “vriendinnetje” zat ook gelijkertijd op die training, tot op de laatste dag moest je haar (een westland high white terrier) begroeten, dan ging je liggen en konden wij je met geen mogelijkheid meer mee krijgen totdat je haar begroet had.
Jij was heel makkelijk in de omgang, zeker geen waakhond, vond het heerlijk als er visite kwam, en altijd vrolijk.
Jij was nooit ziek, bleef tot aan je dood goed eten en drinken.
Wij zijn blij dat jij niet lang geleden hebt, vrijdag 19 mei werden wij door onze zoon opgebeld dat jij pijn had en moeilijk kon opstaan, gelijk naar de dierenarts gegaan, deze constateerde een ontsteking aan je linker achterpoot, hij gaf je een pijnstillende injectie, pijnstillers en antibiotica mee, je at deze gewoon op alsof het snoepjes waren.
Het hielp echter niet, zodat wij op de dinsdag weer naar de dierenarts zijn gegaan en weer een injectie kreeg en wat zwaardere medicatie mee kregen.
Op de donderdag begon je zwaar te ademen waarop wij vrijdag weer met je naar de dierenarts gingen, deze voelde wel iets bij je keel maar kon er niet goed bij. Plasinjectie gegeven voor de ontsteking. Deze dag ook een telefoonnummer gekregen, door een bezitter van een Berner Sennen, van een dierenarts in Wageningen, gespecialiseerd in Berners. Besloten om maandag direkt te gaan bellen.
In de nacht van zaterdag 27 mei op zondag 28 mei bleek dat jij bijna geen adem kon halen, dus de dienstdoende dierenarts gebeld, waarop wij met je naar deze dierenarts gingen, jij sprong nog in de auto, jij vond het altijd heerlijk om in de auto mee te mogen.
Wij hoopten nog steeds dat wij je konden (laten) redden met een spuit, medicijnen, wat er ook maar mogelijk was, maar de dierenarts onderzocht je even, hoorde het verloop aan en constateerde dat je luchtpijp bijna werd dichtgeknepen door opgezette lymfklieren. Hierop ook de andere lymfklieren bevoeld, bij je achterpoten, en deze waren ook opgezet. Hij adviseerde ons om je in te laten slapen aangezien hij vermoedde dat jij een agressieve vorm van lymfklierkanker had.
Met tranen in onze ogen hebben wij afscheid van je moeten nemen, na de verdovende spuit keek jij ons nog eenmaaal aan met die vriendelijke bruine ogen, als wou jij zeggen: Dank Je Wel!
De donderdag daarop met zijn 4-en nog naar het crematorium geweest, alwaar wij voor het laatst afscheid hebben genomen van je.
Buster, bedankt voor die onvoorwaardelijke liefde die jij ons toonde, wij missen je nog elke dag.
Jij bent nooit ver weg, wij dragen je mee in ons hart
Wil, Harry, Miranda en Ruben Stillebroer
hier nog wat foto's van onze buster
