Geplaatst Maandagavond liep ik even met Nouska, mijn 12 jarige Cairn Terriër teefje, een blokje om. Anders als anders. Ze was ontzettend sloom.
Dinsdagavond ook. Ontzettend sloom, niet willen drinken en eten, en tijdens het wandelen viel ze ineens om. Ook had ze de staart steeds tussen de benen en was niet meer voor of achteruit te krijgen.
Maar oké, wij dachten dat het door het weer kwam.
Gisteravond kwam ik thuis van m'n stage, en zoals altijd kwam ik vrolijk binnen, roepend naar Nouska. Ik hoorde niks, dus dacht gelijk al het ergste. Toen zag ik haar liggen op de grond, languit, alsof ze was overleden. Pas later had ze door dat ik er stond, en met moeite kwamen haar oortjes naar voren, probeerde haar hoofd naar me te draaien en haar staatje te bewegen, wat echter niet goed wou, maar ik wist wat ze bedoelde.
Ik wist niet wat ik moest, dus heb m'n moeder maar gebeld, dat ze z.s.m. deze kant op moest komen (zat op het werk). Zo gezegt zo gedaan, die was hier 20 min. later. Intussen kwam ik erachter dat ze ook had geplast en gepoept in huis. Ze probeerde op te staan, maar dat wou niet. Ze viel gelijk weer om en hijgde ontzettend.
Ook had ze een ontzettend harde buik en liet ze d'r urine lopen.
Eenmaal mijn moeder thuis heb ik gelijk de DA gebeld. Daar konden we pas over een half uur terecht, want er was "konijnen spreekuur".
Daar aangekomen is ze helemaal gecontroleerd en heeft ze diverse injecties gehad (antibiotica e.d.). Ze bleek hoge koorts te hebben, dus ze is aan het infuus gelegd. Daar heeft ze ruim 45 minuuten aan gelegen, en toen daalde de koorts gelukkig weer, en mocht weer mee naar huis. Ze wisten nog niet wat het was, maar ze waren bang dat als ze zouden gaan opereren, dat ze het dan niet had geredt.
De volgende ochtend (vandaag) moesten we weer terug komen.
Ik ben gewoon naar school gegaan, en heb tijdens de pauze even gebeld met m'n moeder om te vragen hoe het nu was. Nouska moest bij de DA blijven, om daar aan het infuus te liggen en om als het niet beter werd, een operatie uit te gaan voeren. Dit was ook het geval. Toen ik dat hoorde heb ik me snel afgemeld en ben ik als een speer naar de bushalte gecrosst. In dit soort situaties telt elke minuut en zit alles tegen, nu ook het geval. Toen ik thuiskwam kreeg ik een telefoontje, het was de DA. Ze vertelde me dat de operatie geslaagd was, en ze nu lag bij te komen van de Narcose. Ik super blij natuurlijk, ik wist het, ze had een super sterk hart. Ze had een ontzettend grote Baarmoeder ontsteking.
Kwartier later gaat weer de telefoon. Wéér de DA. Terwijl Nouska onder bijziend oog van de DA en assistente wakker werd, gingen de oogjes weer open, kwam er een dikke zucht.......
......En toen was het helaas afgelopen. Ze hebben nog gereanmieerd, maar dat mocht niet baten.
Nouska is overleden.
Nouska, I'll Never Forget You, lieve, állerliefste hond van de hele wereld.
You're Always In My Heart...
* 08-04-'94
+ 15-06-'006
© Kuikje
Sorry voor het lange verhaal, maar moest het even kwijt. Als je het helemaal gelezen hebt, bedankt.
Groetjes,
Klaas
*Edit: Ze is opgehaald door het crematorium, en om 19.00uur gaan we even afscheid nemen. Morgen wordt ze gecremeert waarschijnlijk..
! 
