Geplaatst 22 mei ontdekten we bij Jill een tumor, onder haar rechter voorpootje.
De dag erna konden we bij de DA terecht. Het kon geopereerd worden..
Gisteren (1 juni) was het zover. 's Morgens om half 9 hebben we Jill gebracht. Tussen 12 en 1 uur konden we bellen; het ging goed, operatie was gelukt, maar ze was nog erg slaperig en ze werd warm gehouden. Tussen 4 en 5 mochten we dr ophalen.
Om 4 uur.. telefoon.. De DA; ze is nog zo wankel en slaperig dat ze er liever nog even daar wilden houden. Rond een uur of 7 konden we dr komen halen.
Om 7 uur wij daar heen, een vrouw vroeg wat we kwamen halen, we waren met 4 personen. Ze dacht een grote hond, nee mevrouw ons ratje
Uitleg gekregen over medicatie en een vervolgaspraak gemaakt en snel naar huis gegaan. Ze was er aan het waggelen en gebruikte niet al dr pootjes. Van de DA mochten we dr gelijk bij Jacky (de andere rat) zetten. Rustig geprobeerd en er even bijgezeten. Jill ging een soort van kamikaze-acties uitvoeren. Ze zat met dr hoofdje en nekje vast tussen een trappetje
. Het werd een hele bevrijdingsactie om dr weg te krijgen. Voor haar eigen bestwil hebben we dr maar even teruggezet in het hokje van de DA; ze was waarschijnlijk aan het vluchten voor de pijn en voordat ze nog gevaarlijkere stunts ging uithalen, leek dit ons het veiligste. Ze wist niet hoe ze moest liggen, ze was superonrustig en wagggelde maar rond.Jacky had inmiddels ontdekt dat dr vriendinnetje weer terug was.
Jill lag ondertussen heel zielig in het hokje. Ze had écht pijn. Vlak voor dat wij haar opkwamen halen heeft ze nog een prik had met pijnstillers.
Jack vond het allemaal ook reuze-interessant dat Jill terug was.
Vanmorgen gingen we kijken, hoe het was.. Was Jill weg
. Ze is uit het kooitje van de DA gekomen 
! Maar waar was ze dan? Ze is gewend om los te lopen, dus we hoopten dat ze nog ergens in de buurt was. Op de kooi van Jack lag een doosje, en daar lag ze in te slapen. Jack lag er vlak onder te slapen.. Kortom, ze wilden bij elkaar zijn 
Vanmorgen Jill gelijk nieuwe pijnstillers gegeven en dr bij Jack gezet. Wat waren ze blij
! Jill ging gelijk drinken en eten.
De wond doet nog wel zeer. Het is ook echt wel een grote plek.
Nu ligt ze lekker uit te rusten in dr hangmatje..
Volgens mij gaat het allemaal wel goed komen met de kleine Jill. Gisteravond durfde ik dat nog niet te zeggen, ze was écht zielig en had echt pijn, ze was er echt slecht aan toe
! Nu lijkt het allemaal veel beter te gaan. Ze loopt alleen nog met dr rechter voorpootje omhoog, omdat ze anders last heeft van de wond. Als ze netjes van de wond afblijft en die geneest goed, is ze hier goed doorheen gekomen 
!Bedankt voor het lezen van dit eigenlijk veels te lange verhaal
! 
kon amper lopen en is toen in zijn slaap overleden. Want opereren was niet mogelijk volgens de DA.. 
!
ben zn naam kwijt 
Hierdoor wordt er alleen
Daarom zijn
