Geplaatst aan de ene kant wil ik het zo graag van me afschrijven en aan de andere kant weet ik niet hoe....
waar moet je met zoiets beginnen?
me allerliefste vogeltje is gisteravond vermoord en opgegeten door me kat..
hoelang zal koko in me leven zijn geweest? voor me gevoel was ze er altijd al geweest maar als ik wat moet zeggen denk ik zeker 3 jaar alweer, mischien wel langer.
via marktplaats en opgehaald met me ex in rotterdam, ze was toen net het nest uit en kon eigenlijk nog genees vliegen.
ik was meteen verliefd.
wat was ze leuk en eigenlijk vanaf het begin al aardig tam en ze werd steeds tammer.
heb je het wel eens gezien als ze voor het eerst echt vliegen?
eerst kleine stukjes en dan opeens is het een turbo flying door je kamer.
en reken maar dat ze trots opzichzelf zijn en jij mischien nog wel trotser!
gisteravond rond half 12 ging ik naar boven, het was natuurlijk donker in me kamer en ik keek naar de schemering van de kooi.. ik zag ze niet zitten (koko zit niet alleen ik heb er 2, vind het niet kunnen om een vogel alleen tehouden) normaal zitten ze op de kooi of soms zitten ze er al in.
ik loop naar me bed en doe me nachtlampje aan, op dat moment zie ik wat in me ooghoek... het is zazou.... 1 van onze 3 katten..
en dan zie ik pas wat ik niet wil zien, overal veren, door me hele kamer heen.....
witte veren op me bordaeue vloerbedekking op me bed onder me bed overal......
ik ren naar beneden en schop ondertussen de kat mee de trap af....
haal me ouders en me vader zei meteen van oliebol dat is mijn schuld geweest, ik ben bezig geweest met je computer, maar heb de kat niet gezien...
waarop me moeder en ik tegelijk zeggen maar zazou is verschrikkelijk sneeky, die glipt zo me kamer in en is waarschijnelijk onder me bed gaan zitten...
we hebben me kameroverhoop gehaald, en we vonden yellow tussen me hoofdkussens.. helemaal in shock..
z'n ademhaling piepte.
we hebben hem voorzichtig in de kooi gezet, maar van mijn koko geen spoor.... dus dan weet je het wel.
de kat heb ik in me gedachte al 6 keer vermoord....
slapen kon ik niet meer, ik zat me de hele tijd aftevragen waarom ik het juist vanavond zo laat heb gemaakt?
stel nou dat ik eerder naar me kamer was gegaan?
en het ergste van alles vind ik nog dat het donker was, toen dit alles gebeurde.
de vogels konden zich niet verweren zo en die stomme kat kon juist alles beter zien..
wat een paniek moeten ze gehad hebben....
yellow leeft nog, maar weet niet zeker of hij het echt gaat halen...
ik hoop het... het moet voor koko, het was haar maatje waar ze altijd heerlijk gemeen tegen kon snerpen maar waar ze ook niet zonder kon..
yellow
en me lieve koko...
