Geplaatst Depri was volgens de dierenwinkel acht weken en klaar om bij mij te komen wonen, maar ze bleek helaas een stuk jonger en te klein, de eerste weken lag ze constant tegen me aan om warmte te pakken, ze was vel over been...
Ze heeft het gehaald en werd een echt schootbeest, maar omdat ik inmiddels door had dat het verhaal van de dierenwinkel: "konijnen kun je het best in hun eentje houden" niet waar was, en omdat ze erg veel knuffels nodig had kwam het plan om er een rammetje bij te nemen.
Na mijn nare ervaring met dierenwinkels, ben ik op zoek gegaan naar een opvangkonijn, en kwam uit bij bunnybin (www.bunnybin.nl)
Daar nam ik Depri mee naartoe (ja, op latere leeftijd konijnen koppelen kan heel lastig gaan, daarom moet je je konijn meenemen)
Ik werd verliefd op een mooi donkergrijs vosrammetje, Leapy, en het koppelen ging heel goed!
Leapy had recht op een mooi nieuw leven, in zijn vorige leventje werd hij voornamelijk gebruikt als stuiterbal... hij was zo schuw...
Maar ze werder dikke maatjes....
Dezelfde avond wilden ze al perse bij elkaar in de kooi....
Helemaal tam werd Leapy moeilijk, maar dat gaf niet, hij had ook teveel nare handen leren kennen... Op den duur leerde hij vertrouwen, en mocht ik heb zn nagels knippen en kroop ook hij op schoot als hij bang was...
Overdag liepen ze door het appartement, s nachts gingen ze in het hok en ze gingen op vakantie naar het dakterras....
De laatste vier jaar heb ik het niet bepaald makkelijk gehad, mijn relatie liep niet meer, de band met mn familie was stuk....
Ik heb heel veel keren een afscheidsbrief zitten schrijven, het leven deed me teveel pijn, maar steeds als ik bij de passage:"zorg goed voor de nijnen, knuffel ze elke dag, en als je het niet meer kunt opbrengen, breng ze dan naar bunnybin en laat ze beloven dat ze ze NOOIT uit elkaar halen" kwam, dan brak ik, dan brak mijn hart, ging ik bij mn knuffels zitten, huilde de longen uit mn lijf en besloot dat ik ze niet alleen kon laten.....
Klinkt misschien een beetje triest, maar zij waren mn alles....en nog...
In het huis van mijn nieuwe vriend (al een hele poos nu) hebben ze een eigen logeerkamer, en we waren bezig met een mooi hok en ren in de tuin, waar ik vroeger woonde kon dat nooit, maar hier wel dus we hadden besloten dat buiten leven ze goed zou doen...
Helaas.... heeft mn Leapy dit niet meer gehaald, geen idee waardoor, maar heb hem vanavond gevonden in zijn hok....
Vanmorgen nog voer, water en hooi aangevuld en toen huppelde hij nog rond...
Geen idee wat de oorzaak kan zijn, ze zijn geent, en hij lag net alsof ie sliep, maar werd alleen niet meer wakker...
Mijn enige geruststelling is dat hij er relaxed uitzeg, niet alsof hij heel veel pijn heeft gehad...
Depri staat nu op mijn slaapkamer.... die wil ik bij me houden want nu zie je hoeveel konijnen aan elkaar hechten.....
Ze at niet meer, dronk niet meer (inmiddels wel weer een beetje) en zit maar voor zich uit te staren.....
God, sorry hoor....zit echt tranen met tuiten te huilen maar ze betekenen zo veel voor me.... Depri is mn kindje, en Leapy net zo....
Ik hoop maar dat ze weer wat bijtrekt, zodra ze weer wat levendiger wordt ga ik proberen om weer via bunnybin een ander maatje voor haar te zoeken, want alleen kwijnt ze weg....
En dan maar met een ander konijn samen de buitenwoning onveilig maken......
Lieve Leap........ zij mist je, en ik ook kereltje...
