-Proefhond-
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Pagina 1 van de 1
- Marloes__
-
- Berichten: 5207
- Geregistreerd: 28-03-04
- Woonplaats: Vlaardingen
-Proefhond-
Geplaatst door de TopicStarter : 28-03-06 19:58
Ik ben geboren in een groot hok. Mijn moeder was lekker warm en likte mij schoon. Wat was ik blij en gelukkig en ik voelde me zo vrolijk veilig. Mijn broertjes en zusjes speelden graag met mij en ik voelde mij nooit alleen. Mijn moeder zorgde zo goed voor mij en ik leerde veel van haar. Toen hoorde ik het baasje en het vrouwtje met elkaar praten. Ik verstond voor één puppy geen huis en die kan ook niet hier blijven. Ik piepte van angst en werd helemaal koud. Mijn broertje en zusje hadden al een paar keer bezoek gehad van hun nieuwe baasjes. Maar voor mij was nog niemand langs gekomen. Waarom toch niet? Ik had toch net zo goed opgelet als de anderen en goed naar moeder geluisterd. Ik poepte zelfs op een krant en nooit in het nest of op de vloer. Wat had ik toch gedaan dat niemand mij wilde? Eén voor een gingen mijn broertjes en zusjes weg. Dat was heel verdrietig. Ik was alleen nog over met mijn moeder. Ze was nog wel lief voor mij maar ze miste mijn broertjes en zusjes net zo erg als ik. Ik mocht nog wel drinken maar ze was niet zo speels als vroeger.
Toen kwam er een man en die nam mij mee. Ik had hem nog nooit gezien en hij was niet met mij komen spelen zoals de baasjes van mijn broertjes en zusjes. Ik beefde van angst omdat die man een heel ander luchtje had dan mijn baasjes. Dat luchtje kende ik helemaal niet en de man gaf me geen aai zoals mijn baasjes dat wel eens deden. Ik werd in een hok gezet. Het was er erg schoon maar er was niets om mee te spelen. Als ik om me heen keek zag ik allemaal andere honden alleen in een hok. Ze zaten stil en deden niks. Dat was heel anders dan thuis, waar mijn broertjes en zusjes altijd druk stoeiden. Er waren veel mensen in witte jassen. Waren dat allemaal mijn baasjes? Ze gaven me soms een prik, wat erge pijn deed en soms werden er slangetjes in mij gestopt. Dan werd ik helemaal vastgegespt want ik mocht niet bewegen. Uren zat ik dan stil, te wachten tot ik weer vrij mocht. En als ik braaf stil zou liggen, mocht ik dan uit het hok? Heel af en toe mocht dat, om even buiten uitgelaten te worden. Er was eten, het was heel netjes, maar ik was erg ongelukkig. Elke keer prikken of dingen op mijn hoofd en slangetjes. En soms een pil of een tablet, die ik niet lekker vond maar die door de mensen in de witte jassen naar binnen werden geduwd.
En altijd al die andere honden in andere hokken. Ik zag zoveel andere honden en was zo eenzaam. Ik dacht aan mijn lieve warme moeder en mijn vrolijke broertjes en zusjes. Moest ik die nu altijd missen? Op een dag, ik zat al heel lang in die witte schone ruimte met die andere honden en al die mensen in witte jassen hoorde ik een van die mensen zeggen dat ze met mij niets meer konden doen. Met een grote auto werd ik naar een asiel gebracht waar ik opnieuw in een hok terecht kwam. Een kennel noemden ze dat. Ik zag veel andere honden en mocht met ze spelen maar ik wist niet meer hoe dat moest. Ik was erg bang van de andere drukke honden die zo anders waren dan de rustige honden van waar ik vandaan kwam. Ik snapte hun spelletjes ook niet.
Er kwamen een man en een vrouw een klein kindje naar me kijken. Ze roken fijn en ze keken me heel lief aan. Ze kwamen nog een keer terug en namen me mee naar huis. Ik was erg bang maar ze hadden veel geduld en legden me in een zachte mand. Er lagen speeltjes in. Het kindje kwam me aaien wat een lekker gevoel was. Al snel was ik niet meer zo bang. Nu mocht ik buiten wandelen en door het geduld van mijn baasjes leerde ik ook weer spelen. Ik heb geluk gehad, maar vele proefhonden komen er veel slechter van af. Denk toch alsjeblieft aan hun lijden!
Dit verhaal mag overal worden geplaatst om de aandacht op dit probleem te vestigen.
- tessyke
-
- Berichten: 8945
- Geregistreerd: 22-08-03
- Woonplaats: België
Re:
Geplaatst: 28-03-06 20:57
mooi verhaal
ik ben blij dat toch sommige nog goed terecht komen
- panache
-
- Berichten: 3596
- Geregistreerd: 17-04-05
- Woonplaats: apeldoorn
Re:
Geplaatst: 28-03-06 21:03
- Oonax
- Berichten: 1597
- Geregistreerd: 21-01-06
Re:
Geplaatst: 28-03-06 21:09
Dit verhaal vind ik nog erger. kan het niet lezen zonder te wenen!
Ik herinner me niets van de plaats waar ik geboren ben.
Het was er duf en donker, en we kwamen nooit in contact met mensen.
Ik herinner me nog wel mijn moeder en haar zachte pels,
maar ze was zo dikwijls ziek en ze was heel mager.
Ze had bijna geen melk voor mij en al mijn broertjes en zusjes.
Ik herinner me dat vele van hen stierven en ik miste hen zo.
De dag dat ik van mijn moeder werd weggehaald herinner ik me
nog als de dag van gisteren. Ik was zo triestig en bang,
mijn melktandjes waren nog maar pas doorgekomen.
Ik had feitelijk nog bij mijn mammie moeten blijven, maar ze was zo ziek.
Bovendien bleven de mensen zeggen dat ze geld nodig hadden en
dat ze de vuiligheid die mijn zusje en ik maakten beu waren.
Dus werden we gekooid en werden we naar een vreemde plaats gebracht.
Enkel wij beiden. We kropen dicht tegen elkaar en we waren bang.
Er was niemand om ons te knuffelen of te aaien.
Zo veel te zien, en zo veel geluiden, zo veel geuren!
We werden naar een winkel gebracht met heel veel verschillende dieren!
Sommigen kwaakten!... Sommigen miauwden!... Sommigen piepten!...
Mijn zuster en ik werden in een klein kooitje gesmeten.
Ik kon er andere puppies horen. Ik zag mensen naar me kijken.
Ik hield wel van kleine mensjes, ze leken wel lief en leuk.
Ze wilden zelfs spelen!
De ganse dag bleven we in die kleine kooi.
Soms kwamen er nare mensen die op het glas klopten en ons bang maakten.
Af en toe werden we uit de kooi gehaald om vastgehouden te worden
door de mensen of gewoon om ons te bekijken.
Sommigen waren lief, weer andere deden ons pijn.
Dikwijls zeiden ze "Ooooh ... ze zijn zoooo schattig!
Ik wil er eentje!". Maar nooit gingen we met iemand mee.
Mijn zusje stierf vorige nacht, toen het donker was in de winkel.
Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vacht en voelde het
leven uit haar magere lijfje verdwijnen.
Ik had hen horen zeggen dat ze ziek was en dat ik nu
voor een spotprijsje zou verkocht worden,
zodat ik de winkel snel zou verlaten.
Toen het levensloze lichaampje van mijn zusje uit de kooi werd
gehaald om weggegooid te worden,
was mijn zacht gehuil het enige teken van droefheid.
Vandaag kwam er familie die mij kocht! Wat een zalige dag!
Ze waren een lieve familie, ze wilden me zo graag, echt waar!
Ze kochten me een etensbak en eten en het kleine meisje
hield me zo liefhebbend in haar armen.
Ik hield zoveel van haar!
De man en de vrouw zeiden dat ik een lieve, brave puppy ben!
Ik werd Angel gedoopt. Ik hield ervan om mijn nieuwe mensen likjes te geven.
De familie zorgde goed voor mij, ze waren zo lief en aardig en zacht.
Ze leerden me het verschil tussen wat goed was en wat verkeerd was.
Ze gaven me goed te eten en heel veel liefde!
Het enige wat ik wou was om deze mensen te plezieren.
Ik hield van het het kleine meisje en genoot ervan om
met haar te spelen en rond te lopen.
Vandaag ging ik naar de dokter. Het was een vreemde plek en ik was bang.
Ik kreeg een paar spuitjes, maar mijn beste vriend, het kleine meisje,
hield me teder vast en zei dat alles in orde was. Ik was zo kalm.
De dierenarts moet trieste woorden gezegd hebben,
want mijn geliefde familie keek heel triest.
Ik hoorde moeilijke woorden zoals heupdysplasie en iets over mijn hart.
Verder verstond ik nog flarden zoals broodfokkers en ongeteste ouders.
Ik weet niet wat dat allemaal betekent
maar het deed me pijn om mijn familie zo triest te zien.
Maar ze hielden nog steeds van mij en ik hou ook zo veel van hen!
Ik ben nu zes maanden oud.
Terwijl de meeste pups sterk en robuust zijn en wilde spelletjes spelen,
doet elke beweging me geweldig pijn. De pijn gaat nooit weg.
Het doet pijn om te lopen en te spelen met mijn kleine lieve meisje.
Het is ook moeilijk om te adem halen.
Ik blijf mijn best doen om een sterke puppy te zijn,
zoals ik feitelijk zou moeten zijn, maar het is zo moeilijk.
Het breekt mijn hart om mijn vriendinnetje zo triest te zien.
Soms spreken de vrouw en de man over " het is misschien tijd nu".
Ik ga regelmatig naar de dierenarts, maar er is nooit goed nieuws.
Ze spreken steeds over aangeboren problemen. Ik wil enkel maar de warmezon voelen, spelen, lopen en flodderen met mijn familie.
De vorige nacht was de pijn het ergst.
Pijn was nu een vaste gezel in mijn leven, het doet nu
zelfs pijn om recht te staan en te gaan drinken.
Ik tracht recht te geraken, maar kan enkel zachtjes huilen van de pijn.
Ik word voor de laatste keer in de auto gezet.
Iedereen is zo triest en ik weet niet waarom ...
Ben ik stout geweest?
Ik tracht altijd lief en braaf te zijn, wat kan ik toch verkeerd gedaan hebben?
Oh, als die vervelende pijn maar zou weggaan.
Als ik de tranen van mijn vriendinnetje maar kon drogen.
Ik tracht me te strekken om haar hand te likken,
maar ik kom niet verder dan een kreet van pijn.
De tafel van de dierenarts is koud. Ik ben zo bang.
De mensen aaien en strelen me, ze huilen in mijn zachte vacht.
Ik kan hun liefde en hun verdriet voelen.
Ik slaag er in om zachtjes hun handen te likken.
Zelfs de dierenarts lijkt niet zo angstaanjagend meer.
Hij is lief en ik voel mijn pijn verzachten.
De kleine meid houd me zacht vast en ik bedank
voor al de liefde die ze mij gegeven heeft.
Ik voel een zachte prik in mijn voorpoot. De pijn begint te verdwijnen,
ik krijg een vredig gevoel. Ik kan haar nu zelfs zachtjes likjes geven.
Ik kom in een droomwereld terecht, ik zie mijn moeder,
mijn broertjes en mijn zusje in een verre groene wereld.
Ze vertellen me dat daar geen pijn is, alleen vreugde en blijheid.
Ik neem afscheid van de familie, op de enige manier die ik ken,
door zachtjes met mijn staart te kwispelen en door met mijn neus te snuffelen.
Ik had gehoopt om heel veel dagen met hen door te brengen,
maar het heeft niet mogen zijn. Ik hoorde de dierenarts nog zeggen:
Puppies die in een dierenwinkel verkocht worden
zijn meestal afkomstig van "broodfokkers en puppyfabrieken"
en niet van bekwame fokkers.
De pijn is nu verdwenen, maar ik weet dat het nog jaren zal duren
eer ik mijn geliefde familie terug zal zien.....
Als de dingen maar anders hadden kunnen zijn.
Dit verhaal mag elders gepubliceerd of herdrukt worden in de hoop dat het fokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.
- tessyke
-
- Berichten: 8945
- Geregistreerd: 22-08-03
- Woonplaats: België
Re:
Geplaatst: 28-03-06 21:27
- Oonax
- Berichten: 1597
- Geregistreerd: 21-01-06
Re:
Geplaatst: 28-03-06 21:30
- leentje
- Berichten: 3822
- Geregistreerd: 02-06-02
Re:
Geplaatst: 28-03-06 21:31
Afdankertjes van bij fokkers, zwerfdieren, dieren van bij particulieren, dieren uit het asiel, ... worden NIET gebruikt als proefdier.
en: www.broodfok.be
- Splash_
-
- Berichten: 12350
- Geregistreerd: 06-10-03
- Woonplaats: Bij Spot <3
Re:
Geplaatst: 28-03-06 21:36
Ik zit hier echt met een brok in mn keel, en tranen in mn ogen. - Marloes__
-
- Berichten: 5207
- Geregistreerd: 28-03-04
- Woonplaats: Vlaardingen
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 28-03-06 21:38
leentje schreef:even ter info: proefdieren worden enkel bij erkende aanleveringsbedrijven gekweekt speciaal voor dat doel
Afdankertjes van bij fokkers, zwerfdieren, dieren van bij particulieren, dieren uit het asiel, ... worden NIET gebruikt als proefdier.
en: www.broodfok.be
Daarom is het niet minder erg...
- cesara
-
- Berichten: 1464
- Geregistreerd: 03-01-05
- Woonplaats: velp
Re: -Proefhond-
Geplaatst: 29-03-06 11:03
- ponyzotje
-
- Berichten: 6364
- Geregistreerd: 21-10-01
- Woonplaats: Erpe-Mere
Re:
Geplaatst: 29-03-06 17:46
Maar het tweede verhaal is een stuk realistischer. Daar had ik het echt wél ontzettend moeilijk mee omdat het effectief gebeurt. Mooi verhaal, Amaris.
- VonDutch
-
- Berichten: 2413
- Geregistreerd: 10-12-05
Re:
Geplaatst: 29-03-06 17:55
- Magnummm
-
- Berichten: 6830
- Geregistreerd: 26-07-05
- Woonplaats: Brabant
Re:
Geplaatst: 29-03-06 18:31
- BounceBabe
-
- Berichten: 6663
- Geregistreerd: 02-04-03
- Woonplaats: Horseland
Re:
Geplaatst: 30-03-06 00:31
leentje schreef:even ter info: proefdieren worden enkel bij erkende aanleveringsbedrijven gekweekt speciaal voor dat doel
Afdankertjes van bij fokkers, zwerfdieren, dieren van bij particulieren, dieren uit het asiel, ... worden NIET gebruikt als proefdier.
en: www.broodfok.be
Nee zelf DAN ben ik nog niet blij met de situatie. Laten ze de mensen maar platspuiten en weet ik het. Als je gewoon eens kon nagaan, wat zo'n dier meemaakt, wat hij voelt, dan kan je dat toch perfect vergelijken met deze 2 verhaaltjes?
Ik heb hier geen woorden voor, de mensheid molt alles wat leeft op aarde. Ben jij het niet? Dan wel een ander. Bah deprimerend als je het mij vraagt. Maar what the hell are we gonna do about it?
- Yabloko
-
- Berichten: 1440
- Geregistreerd: 08-09-05
Re:
Geplaatst: 30-03-06 00:43
BounceBabe schreef:"Maar what the hell are we gonna do about it?
Nouja, ik geloof niet dat het openen van een topic verandering gaat brengen in de proefdierwereld.
Om even reëel te zijn, denk ik niet dat er, zelfs met alternatieven, een eind aan komt. Ik dank met mijn mentruatie de paracetamol, en ander gebruikt medicijnen tegen kanker, zelfs de ruimtevaart is met dieren begonnen. De mens staat in het krijt bij het dier, voor eeuwig. Jammer voor de eendagshanekuikens trekt de vivisectie nu eenmaal meer tranen, aangezien daar wellicht het meest tastbare en "onmenselijke" dierenleed teweeg wordt/werd gebracht (in oostbloklanden zonder verdovingen, en dan foto's van tien jaar terug nog steeds publiceren op het web onder de noemer vivisectie).
Maar ik heb hier wel weer even genoeg gepraat over de oneindig prikkelende relatie tussen dier & leed & maatschappij & mens.
- BounceBabe
-
- Berichten: 6663
- Geregistreerd: 02-04-03
- Woonplaats: Horseland
Re: -Proefhond-
Geplaatst: 30-03-06 12:52
- blokje
-
- Berichten: 7916
- Geregistreerd: 24-06-05
Re:
Geplaatst: 30-03-06 15:00
maar het twede verhaal, er loopt echt een traan over me wang zozielig.
ook vind ik het erg zoals mijn hond ik gefokt.
zijn moeder werd uit het asiel gehaald. met nog een hond. allebij caverlier king carles een 2 kleur bruin wit en een drie kleur.
ze werden gedenkt kregen pupies. de drie kleur was mishandelt en de 2 kleur verwaarloost.
mijn hondje ruby werd geboren uit de drie kleur.
na dat alle pups waren verkocht bleef er 1 pup over.
de mensen hielden haar. de 2 moeders werden ook verkocht. ze waren allen voor de FOK.
de pup die was gebleven moest zijnhuis na 2 maand ook in ruilen voor een benesender. die moest na een maand ook weg en nu hebben ze weer een benesender.
die mensen verdienen geen hond meer.
je koopt een hond om bij jou oud te worden vooral een mishandelde.
wij wisten dit nog niet toen we ons hondje kochten pas later..
hij word noooooit verkocht.
en we zijn zo blij methem.
- leentje
- Berichten: 3822
- Geregistreerd: 02-06-02
Re:
Geplaatst: 03-04-06 11:07
FuRyoMaRLoeS schreef:leentje schreef:even ter info: proefdieren worden enkel bij erkende aanleveringsbedrijven gekweekt speciaal voor dat doel
Afdankertjes van bij fokkers, zwerfdieren, dieren van bij particulieren, dieren uit het asiel, ... worden NIET gebruikt als proefdier.
en: www.broodfok.be
Daarom is het niet minder erg...
Ik geef geen MENING, maar INFORMATIE, en die informatie is dat het verhaal van hierboven (het eerste) niet strookt met de realiteit
- Yabloko
-
- Berichten: 1440
- Geregistreerd: 08-09-05
Re:
Geplaatst: 03-04-06 13:29
Maargoed, als consument zit je helaas tussen twee kampen van propagandavoering in.
- Dana01
-
- Berichten: 8602
- Geregistreerd: 27-02-05
- Woonplaats: Akkrum
Re:
Geplaatst: 03-04-06 13:32
www.shhh.nl
Pagina 1 van de 1