Geplaatst Ik weet niet of dit hier hoort, maar ik moet het toch eventjes kwijt...
Wij hebben al zolang ik leef, een rooie kat gehad, met de naam Witje ( Ja, hij was rood, maar we noemde 'm Witje
)Het was een echte goedzak, je kon alles met 'm doen, toen ik vroeger een kleine, irritante peuter was, zal ik hem vast wel eens ''geplaagt'' hebben ( geen pijn gedaan hoor ! ) maar nooit heeft hij mij gekrabt oid.
Het was een echte goedzak, en alle andere katers in de buurt liepen altijd over ons erf heen, terwel Witje het allemaal vanaf het bankje zat te bekijken.
Ook ving hij nooit muizen, haha
Zijn zusje ving altijd muizen zat, en dan pakte Witje soms een muis van haar af, en kwam de muis dan aan ons laten zien met zo'n blik van : ''Kijk, helemaal zelf gevangen''
Een jaar of wat terug werd hij doof, maar dat hinderde hem verder niet, hij kon altijd vlak voor de geluidsboxen liggen, als die kneiterhard stonden...
Maar een week geleden, begon hij echt oud te worden, kon amper nog lopen, wou ( bijna ) niet meer eten, storte telkens in elkaar...
Maar het ging tot aan gister nog wel redelijk, en hij had geen pijn, en knorde zelfs nog als je hem aaide.
Maar vandaag ging het echt niet meer, hij kon echt niet meer lopen, en je zag hem nu echt pijn lijden als hij zich probeerde om te draaien ( wat niet meer ging ), nee, het kon zo echt niet langer...
We hebben besloten om hem in te laten slapen...
Een moeilijke beslissing, want deze kat is toch 22 jaar bij ons geweest, en heeft voor zolang ik weet, deel uit gemaakt van ons gezin, ookal konden we hem soms samen met zijn zusje achter 't behang plakken...
Maar het was beter voor hem, het kon zo niet langer meer.
Maar toch doet het ontzettend veel pijn bij me, en ik vond het moeilijk om hem voor de laatste keer te aaien, te bekijken, aan te raken......
Witje, rust zacht jongen...
We zullen jou nooit vergeten, rooie boef....
Je hebt 22 mooie jaren kunnen genieten...
Sorry, maar ik moest het even kwijt...
Groetjes Suus...
