En wat zie ik.. Ze is overleden

Heel vredig ligt ze in der hokje, op de manier waarop ze altijd het liefste lag.. lekker op der zij.
Ik dacht dat ze net was overleden, aangezien der oogjes nog helemaal vochtig waren..
Gelijk mn ouders opgebeld, en hierna huilend naast haar hokje op de grond gezakt..
Beetje tegen der gepraat, haar geaaid over der neusje, dat vond ze zo lekker..
Daarna toch echt afscheid genomen..
Gewacht op mijn ouders en toen samen met mn ouders, der in een doosje gestopt, en haar voor de laatste keer geaaid..
Ik was 13 toen ik haar kreeg.. ik ben met der opgegroeid..
en nu.. ik ben volwassen.. en mn lieve caviaatje is dood.. Nooit meer kan ik der vast houden, met der knuffelen..
Ik mis der! Het is maar een cavia, waarom mis ik der zo

Nu zit ik hier, huilend achter de computer, zonder mn lieve Kruimel..
6.5 jaar is ze geworden.. zo oud..
