puppy's laatste woorden
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- Anna85
- Berichten: 449
- Geregistreerd: 15-06-03
puppy's laatste woorden
Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-06 10:06
Lieve vader en moeder, ik ben vandaag gestorven
Jullie waren me zat en brachten me naar een asiel.
Dat was overvol en ik trok het ongelukkig nummer.
Nu lig ik in een zwarte zak op de vuilverbranding.
Een ander puppy zal de amper gebruikte riem krijgen die jullie achtergelaten hebben.
Mijn halsband was te vies en te klein, maar de dame nam hem af voordat ze me naar de Regenboog Brug zond.
Zou ik nog steeds zijn als ik niet op je schoen had gekauwd?
Ik wist niet wat het was, maar het was van leer en het lag op de grond.
Ik was alleen maar aan het spelen.
Jullie waren puppy speeltjes voor mij vergeten.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik zindelijk was geweest?
Mijn neus erin wrijven zorgde er alleen voor dat ik me schaamde dat ik plassen moest.
Er zijn boeken en hondentrainers die jullie geleerd zouden hebben om mij bij te brengen wanneer ik naar de deur moest gaan.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik geen vlooien in huis had gebracht?
Zonder anti-vlooienmiddel kon ik ze niet van me afkrijgen nadat jullie me dagenlang in de tuin hadden gelaten.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik niet geblaft had?
Ik zei alleen maar: ik ben bang, ik ben eenzaam, ik ben hier, ik wil je beste vriend zijn.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik jullie gelukkig had gemaakt?
Door me te slaan heb ik niet kunnen leren op welke manier ik dat kon doen.
Zou ik nog steeds thuis zijn als jullie de moeite hadden genomen om voor me te zorgen en me manieren te leren?
Jullie hebben na ongeveer de eerste week geen aandacht meer aan me besteed, maar ik heb al die tijd gewacht tot jullie van me zouden gaan houden,
Ik ben vandaag gestorven.
Veel liefs van jullie puppy.
Dit is een harde tekst.
Maar mensen. Denk na voordat jullie een puppy kopen.
Een puppy heeft, net als een baby, liefde, heel veel aandacht en zorg nodig.
Het is niet iets wat je weg kunt gooien wanneer je het zat bent en het niet meer leuk vindt.
Een opmerking van de auteur:
Als "Puppy's laatste woorden" tranen in je ogen heeft gebracht tijdens het lezen, net zoals het dat bij mij deed toen ik het schreef, dan komt dat omdat het een verhaal is dat opgaat voor miljoenen voormalig huisdiereigenaren die ieder jaar in Amerikaanse en Canadese asielen hun dier brengen. Gebruik het om mensen voor te lichten, op je website, in nieuwsbrieven, in asielen en dierenartspraktijken op het bulletinboard. Vertel het publiek dat de beslissing om een dier op te nemen in de familie een belangrijke beslissing is voor het leven, dat dieren liefde en goede zorg verdienen en dat het vinden van een nieuw tehuis indien nodig valt onder de eigen verantwoordelijkheid.
Ieder leven is kostbaar.
Auteur: Jim Willis ©
- daantjuhhh
-
- Berichten: 28340
- Geregistreerd: 23-11-04
- Woonplaats: The Netherlands
Re:
Geplaatst: 03-02-06 10:11
*slik*
Gelukkig zin mijn puppy's uitgegroeid tot gelukkige volwassen honden die het erg naar hun zin hebben volgens mij.
*kijkt even naar de tevreden honden voor de kachel..
- Noeps
- Berichten: 17028
- Geregistreerd: 19-12-04
Re:
Geplaatst: 03-02-06 10:13
- nujaro
-
- Berichten: 5435
- Geregistreerd: 22-03-05
Re:
Geplaatst: 03-02-06 10:32
ben blij dat mijn hond wel goed word verzorgt
- spatter
-
- Berichten: 14471
- Geregistreerd: 17-08-05
- Woonplaats: Bocholt-belgie
Re: puppy's laatste woorden
Geplaatst: 03-02-06 11:19
een waslijst aan problemen zou ze hebben , maar bij ons is alles goed gekomen en wij genieten iedere dag van onze isabella
het is inderdaad zo dat de meeste mensen of een pup willen of een volwassen hond, maar geen slecht opgevoede oudere pup, waar van alles is misgegaan bij de eerste opvoeding
maar neem je de tijd om zo'n hond weer op te voeden dan heb je er prachtige honden aan
bella was gevaarlijk bij kinderen
en kon niet met andere honden samen
- cloaca
- Berichten: 659
- Geregistreerd: 20-08-05
- Woonplaats: Friesland
Re: puppy's laatste woorden
Geplaatst: 03-02-06 11:23
gelukkig hebben wij onze hond wel opgevoed...
we hebben jaren geleden een pup gehad... ik was nog klein, ik speelde vaak met hem. mijn ouders wisten niet hoe je zo'n beestje moest opvoeden, dus hij ging ook aan de schoenen eten en aan de jassen.
toen wouden mijn ouders hem kwijt, dus dat werd een advertentie plaatsen.
toen was er een jochie, die had zijn hondje verloren, onder een auto gekomen. dus zijn ouders wouden de pup wel van ons kopen.
gelukkig dat hij dan toch een goed leven gekregen heeft.
- Tessa
-
- Berichten: 2056
- Geregistreerd: 11-09-05
Re:
Geplaatst: 03-02-06 11:24
ik kan me zo moeilijk voorstellen dat iemand zoiets zou doen, maar TS zegt het zelf al ... het is de harde realiteit
*loopt even naar beneden om de honden een dikke knuffel te geven
* - _Spooky_
-
- Berichten: 1752
- Geregistreerd: 21-05-04
- Woonplaats: Veenendaal
Re: puppy's laatste woorden
Geplaatst: 03-02-06 12:18
Hij woont bij mijn ouders, en die hebben er weleens over gedacht, en ik heb toen meteen geroepen dat ik hem in huis neem!
Meteen!!!
- Memuska
-
- Berichten: 5093
- Geregistreerd: 08-07-03
- Woonplaats: Belgenland
Re:
Geplaatst: 03-02-06 12:38
- Chronos
-
- Berichten: 3071
- Geregistreerd: 13-05-03
- Woonplaats: Amersfoort
Re:
Geplaatst: 03-02-06 12:42
- Anna85
- Berichten: 449
- Geregistreerd: 15-06-03
Re:
Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-06 12:54
Chronos schreef:Hij heeft nog een verhaal geschreven staat ook ergens op het net... dat gaat over een hond die weg moet omdat de baas kinderen heeft gekregen... is ook om te huilen maar het is wel de waarheid
Deze bdoel je denk ik.
Hoe Kon Je?
Toen ik pup was, amuseerde ik je met mijn gekke streken en maakte ik je aan het lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapotgekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik "stout" was, schudde je met je vinger naar me en vroeg je me "hoe kon je?", maar dan gaf je weer toe en rolde je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen.
Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik 's nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen. We maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje want "ijs is slecht voor honden", zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.
Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Zij - inmiddels je vrouw - is geen "hondenmens". Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.
Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jij en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench. Oh, ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een "gevangene van de liefde".
Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij kusjes op de neus. Ik hield van ze en van hun aanraking - jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam - en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik glipte stiekem in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit.
Er was een tijd dat, als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen jaren antwoordde je slechts "ja" en veranderde je van onderwerp. Ik was van "jouw hond" verworden tot slechts "een hond", en iedere euro die je aan mij besteedde werd er een teveel.
Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste beslissing genomen voor je "gezin", maar er was een tijd dat ik je enige gezinslid was. Ik was blij opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hopeloosheid. Je vulde de paperassen in en zei "ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar vinden". Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs een met "papieren".
Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde "Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen!" En ik maakte mij zorgen om hem, en over wat je hem hiermee had bijgebracht over vriendschap en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een deadline halen - en ik nu ook.
Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goed tehuis voor me te vinden. Ze schudden het hoofd en zeiden "hoe kon je?"
Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopend dat jij het was. Dat je van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal slechts een nare droom was. Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die medelijden met me had, die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, die geen idee hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af.
Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting. De "gevangene van de liefde" was aan het einde van haar dagen gekomen. Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde. Voorzichtig plaatste ze een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wang gleed. Ik likte haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden. Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde "hoe kon je?"
Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei "het spijt me zo". Ze hield me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen - een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit aardse bestaan. Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn "hoe kon je?" niet tegen haar gericht was. Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op je wachten.
Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen.
Noot van de auteur:
Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van "Hoe kon je?", zoals bij mij toen ik het schreef, komt dat doordat het een samenstelling is van de verhalen van miljoenen dieren die ieder jaar in asiels over de hele wereld sterven. Iedereen mag het verhaal verspreiden voor niet-commerciële doeleinden, zolang de auteur wordt vermeld.
Gebruik het om mensen voor te lichten, op websites, in nieuwsbrieven, op prikborden in asiels en dierenartspraktijken. Vertel mensen dat een huisdier in huis nemen een belangrijke beslissing is, dat dieren onze liefde en zorg verdienen, dat het vinden van een ander, goed tehuis voor je dier je eigen verantwoordelijkheid is en dat ieder asiel en iedere dierenbeschermingsorganisatie je daarover goede adviezen kan geven, en dat alle leven kostbaar is. Doe alstublieft al het mogelijke om te voorkomen dat een dier als ongewenst wordt afgemaakt.
geschreven door Jim Willis, 2001
- Lusitano
-
- Berichten: 2906
- Geregistreerd: 13-09-02
- Woonplaats: Wormerveer
Re:
Geplaatst: 03-02-06 13:02
Ik heb een rescue hondje en een verwend nest die als pupje bij me is gekomen....
ik weet dat er mensen zijn die zo makkelijk over dieren denken maar toch krijg ik het iedere keer benauwd als ik dit lees...
Worden in de nederlandse asiels ook nog veel honden afgemaakt?
- Desiree
-
- Berichten: 28760
- Geregistreerd: 23-01-01
- Woonplaats: Twente
Re:
Geplaatst: 03-02-06 13:05
- Miss_Maya
-
- Berichten: 4041
- Geregistreerd: 13-10-04
- Woonplaats: België
Re:
Geplaatst: 03-02-06 13:05
spijtig genoeg !Super mooi tekst !!
- meisjj
- Berichten: 931
- Geregistreerd: 30-05-05
Re:
Geplaatst: 03-02-06 13:10
- daantjuhhh
-
- Berichten: 28340
- Geregistreerd: 23-11-04
- Woonplaats: The Netherlands
Re:
Geplaatst: 03-02-06 14:14
Desiree schreef:in Nederlandse asielen wordt voor zover ik weet zelden honden afgemaakt.
nee volgens mij ook niet.
Alleen als ze ziek of vals zijn toch??
(al kunnen honden ziek en vals gemaakt worden en is dat de schuld van de mens, de hond gaat er wel aan onder door)
- So0p_
- Berichten: 2864
- Geregistreerd: 17-06-05
Re:
Geplaatst: 03-02-06 14:17
jeetje
*kijkt naar hond naast zich*
- Majax
-
- Berichten: 1294
- Geregistreerd: 14-07-05
- Woonplaats: Amsterdam
Re:
Geplaatst: 03-02-06 14:39
Gelukkig heb ik zo een puppy uit het asiel gehaald
- arans
-
- Berichten: 9585
- Geregistreerd: 03-06-05
- Woonplaats: Nijmegen en Hoorn
Re:
Geplaatst: 03-02-06 17:05
- Mischa
-
- Berichten: 3534
- Geregistreerd: 15-03-05
- Woonplaats: Ergens in het mooie Reestdal
Re:
Geplaatst: 03-02-06 17:51
daantjuhhh schreef:Desiree schreef:in Nederlandse asiels wordt voor zover ik weet zelden honden afgemaakt.
nee volgens mij ook niet.
Alleen als ze ziek of vals zijn toch??
(al kunnen honden ziek en vals gemaakt worden en is dat de schuld van de mens, de hond gaat er wel aan onder door)
Er wordt inderdaad een dier zelden afgemaakt.
De situaties die ik meegemaakt heb waarin een hond ingeslapen moest worden was omdat deze te erge HD had, een hond schurft had en door zijn gevaarlijke karakter niet te behandelen was, een hond zodanig erge nierproblemen had...
Een dier wordt nooit afgemaakt omdat hij te lang zit! laat dat fabeltje eens de wereld uit zijn.
- Desiree
-
- Berichten: 28760
- Geregistreerd: 23-01-01
- Woonplaats: Twente
Re:
Geplaatst: 03-02-06 21:43
daantjuhhh schreef:Desiree schreef:in Nederlandse asielen wordt voor zover ik weet zelden honden afgemaakt.
nee volgens mij ook niet.
Alleen als ze ziek of vals zijn toch??
(al kunnen honden ziek en vals gemaakt worden en is dat de schuld van de mens, de hond gaat er wel aan onder door)
Juist. Dan kunnen ze zo'n hond niet op een verantwoordelijke manier geplaatst krijgen. En daarnaast willen ze ook niet dat er met zo'n hond geleurd en gesolt gaat worden. En dan laten ze de hond netjes in slapen.
Ik heb de toenmalige asielhouder gesproken van Doornakkers in Eindhoven. en die zei dat ZELFS bejaarde honden niet ingeslapen werden. Daar werd gewacht voor een vast opvang tehuis voor bejaarde honden, als ze deze niet geplaatst kregen.
Mischa schreef:Een dier wordt nooit afgemaakt omdat hij te lang zit! laat dat fabeltje eens de wereld uit zijn.
Precies. Meestal plaatsen ze die in een ander asiel om het elders te proberen. Soort "nieuwe ronde nieuwe kansen" idee.
- Widner
-
- Berichten: 1745
- Geregistreerd: 04-11-05
Re:
Geplaatst: 03-02-06 21:48
- Marjon_
-
- Berichten: 2144
- Geregistreerd: 28-06-05
- Woonplaats: friesland Sintjohannesga
Re:
Geplaatst: 03-02-06 22:01
- Desiree
-
- Berichten: 28760
- Geregistreerd: 23-01-01
- Woonplaats: Twente
Re:
Geplaatst: 03-02-06 22:09
Widner schreef:Op animal planet zie je ook dat ze dan testen met die honden gaan doen enzo. Als ze dan bijten als ze eten worden ze afgemaakt, maar dat is nogal logisch. Ze kunnem moeilijk valse dieren herplaatsen..
die testen ken ik ja. Kan niet zeggen dat ik ze helemaal eerlijk vind. Ik zou zo'n hond namelijk best kunnen opvoeden.
- Mischa
-
- Berichten: 3534
- Geregistreerd: 15-03-05
- Woonplaats: Ergens in het mooie Reestdal
Re:
Geplaatst: 03-02-06 22:26
Widner schreef:Op animal planet zie je ook dat ze dan testen met die honden gaan doen enzo. Als ze dan bijten als ze eten worden ze afgemaakt, maar dat is nogal logisch. Ze kunnem moeilijk valse dieren herplaatsen..
Is dat ook hier in NL zo??
Hier gebeurd dat namelijk niet hoor....en ik herinner me nog een Cocker Spaniel die baknijd had...nou die heeft gewoon d'r tijd uitgezeten en heeft gewoon een leuk huisje kunnen vinden hoor.
Daarbij bijt mijn hond ook als je 'm lastig zou vallen bij het eten (oke ik weet dat dat niet hoort maar dat ter zijde..) daarom is een hond die bijt tijdens het eten nog niet VALS. Vals is iets heel anders.