Echt groot was hij niet maar hij heeft een heel bijzonder plekje in mijn hart. Hij liep achter me aan door het huis en kwam op me af rennen als ik thuis kwam en hij los liep in de kamer, hij lag in de mand met de hond en hij likte de hond soms zelfs schoon. Hij bleef buiten in mijn buurt zonder hem ergens af te bakenen en het leek of hij me altijd bergeep wanneer niemand anders dat deed. Ik kan eigenlijk haast niet geloven dat het nu over is dat hij er niet meer is.
Gister avond is mijn cavia in mijn haden dood gegaan. Ik heb hem laten opereren aan een talgblut die zijn lichaampje volledig uitputte na een maand of vier woog hij nog maar 900 gram inplaats van 1500 gram. De bult ging open en heb hem laten weghalen. Na de operatie kreeg hij hartkloppingen en zijn darmen werkte slecht ik heb hem water en vloeibaar voedsel gegeven en hij is twee maal bij de dierenarts geweest voor darmontspanning pijnstillers en een infuus helaas ging hij na minder 5 dagen dood in mijn armen hij werd stijf in een keer dus legte ik hem in mijn haden opschoot inplaats van in mijn nek hij begon te schrokken en ik voelde zijn hartje niet meer kloppen toen trok hij nog een paar keer zijn bekje open ik wist niet wat ik moest doen mond op mond beademing geven hartmassage dierenarts? Ik was machteloos en moest enorm huilen nu nog steeds
Mijn gevoel voor mijn cavia dibbus was voor mij eigenlijk net zo sterk als het houden van mijn vriend en de liefde voor mijn ouders. Hebben meer mensen dat intenze liefde voor hun huisdiertje?
Dit berichtje is eigenlijk en soort herinnering een soort eer aan hem. Ik hoop eigenlijk wel dat er een cavia hemel of zoiets is en dat hij nu bij zijn overleden broertje is.
Ik heb ook een hele goede en sterke band met onze Husky's, en dan vooral met Rikkie. En dat had ik ook met Muizje, dat was mijn Rusische Dwerghamster. Eigenlijk heb ik met al mijn dieren een goede band !