Geplaatst Het begon met 1e kerstdag ik wou der eten geven zoals altijd.. ze kwam der kooitje halfuit ik zag der oogje helemaal kapot wist niet wat ik zag
ik wou gillen, huilen, het had toch geen nut haalde mijn vriend erbij die nog bij mij was het zag er zo uit:Wij zijn die dag nog naar de DA geweest met 1e kerstdag :
DA zei: "Haar oogbal is kapot, ik kan het niet goed zien door de zwelling, jullie krijgen een druppeltje mee zodat het minder dik word, kom dinsdag terug, de kans is groot dat we het oogje dan verwijderen maar er is ook een kans dat ze word ingeslapen.."
die 2 nachten die volgde waren moeilijk was gespannen wist niet waaraan ik moest denken, hoelang zou ze nog leven? Hoe zou het verder gaan? het zou nooit meer helemaal zijn zoals het vroeger was.. in die dagen is het zo vooruit gegaan:
Best veel vond ik, die dag weer naar de DA geweest..
DA zei: "Het oogje hoeft er niet uit, jullie krijgen antibiotica mee en moeten dat een weekje aan haar geven elke dag 2 druppeltjes.."
ik wist niet wat me overkwam ze leefde nog en het oogje hoefde er niet uit!!
We hebben haar braaf die week antibiotica gegeven tot die dinsdag toen mochten we er mee ophouden, dat hebben we gedaan. Die zaterdagochtend (7-01-'06) ik kwam uit me bed, het eerste wat me moeder zei:"Ik denk dat je ratje het geen dag meer volhoud.." dat was even slikken ik: Waarom niet? toen ik haar zag liggen was het duidelijk..
op de foto ziet het er nog goed uit..
Ze heeft die ochtend van half 10 tot 1 uur 's middags bij mij op schoot gelegen in een fleecedekentje, veel foto's geschoten, ik dacht dat ze die dag al dood zou gaan.
Eten lukte haar al niet meer zo goed en bij het drinkflesje kon ze op dat moment niet (normaal lukt dat hartstikke goed) dus wij hebben mandarijnen voor haar uitgeperst met zo'n soort van spuitje gevult en zo haar gevoerd.
Ik wou eigenlijk al die zaterdag naar de DA maar me ouders wouden het niet, ze zou uit zichzelf toch al doodgaan, nee, dat deed ze niet ze was sterk. Zondag haar de hele dag met yoghurt mandarijnensap enz. verwent.
het eten lukte zelfs weer uit een bakje! Zondag heeft ze de hele dag nog verder geleeft.. omdat mijn ouders te egoistisch waren om naar de DA te gaan..
maandag rond half 1 ('s middags) mijn moeder kwam uit haar werk.. Ze wou toch naar de DA, ze moest ingeslapen worden, wat al duidelijk was.. we hebben mijn lieve poes (zo heette ze) om 13.35 (9-01-'06) achtergelaten bij de dierenartspraktijk.
Dag lieve poes ik mis je
