hayy..
ik wil even mijn verhaal vertellen.
ik was bijna jarig, toen ik een brief kreeg van mijn ouders.
er stond in DAT IK EEN HOND MOCHT!!!!!!!
echt mijn allergrootste wens!
de dag na mijn verjaardag gingen we dus op zoek naar een hond.
ik wilde er per se 1 uit het dierenasiel. de honden uit een asiel hebben minder snel kans op een baasje dan van fokkers. bij fokkers staan er hele wachtlijsten!
ik had al op internet een hondje gezien, waar ik helemaal gek op was.
dat hondje 'Lady' zat in het asiel waar we als eerste naartoe gingen.
bij de bale stonden wij achter 2 mensen, die tegen een vrouw zeiden; wij komen voor Lady..! MIJN LADY DUS! waar ik voor kwam.
toen eindelijk, zag ik haar in het echt.
steeds als ik naar haar keek, kreeg ik een warm en vertrouwd gevoel, het was echt al mijn hondje.
maarja, die andere mensen kwamen ook voor haar, en die waren er helemaal weg van.
ik was helemaal in tranen, en wilde niet meer naar een ander asiel.
het voelde gewoon echt al 'mijn' hondje. Zelfs mijn moeder was in tranen, terwijl ze helemaal niet van honden houd.

wij dus naar huis toe, want we dachten dat die mensen haar toch zouden meenemen.
een paar dagen later, belde we op, om te vragen of Lady er nog zat.
en ja hoor..Lady was nog steeds in het asiel!
mijn moeder en mijn zus zijn toen gelijk wezen kijken. ik mocht niet mee
en....na een week mochten we..LADY KOMEN HALEN !!!!
dat was de langste week in mijn leven !
ik heb haar Lindey genoemd, want Lady vond ik zelf niet zo'n leuke naam.
ze is echt super lief, en mijn alles, ik kan echt niet zonder haar.
in ongeveer oktober ben ik op curcus met haar gegaan, de GH, gehoorzame huishond, en daar ben ik 2e mee geworden !
ALLEMAAL DANKZIJ LINDEY
ik heb me in geschreven voor nog een curcus, want ik wil heel ver met haar komen.
nou, dit was even mijn verhaaltje

doeii *o/*