Het begon een paar dagen terug, 'savonds.
Hij zat maar, te zitten, niks anders.
Normaal is 't een heel levendig knijn.
Als ik 'm oppak, likt ie me normaal gesproken.
Nu niet.
Hij had 't koud, at niet, niks.
Ik in alle vroegte mijn vader geroepen, dierenarts gebeld en vader als taxi gebruikt.
't Is echt een onderdeel van ons gezin, hij zit binnen, iedereen praat tegen 'm.
Mijn familie bereidde me voor dat ik 'm moest laten inslapen, en ik helemaal over de zeik.
Niet mijn lieve vriendje ook nog.
Na alles..
Anyway, wij naar dokkie, had ie last van zijn tandjes.
Even tandjes bijgewerkt, konden we 'm s'middags op gaan halen.
Ik moet hem nu verdoving geven via een spuitje, en babyvoeding geven.
Dinsdag was de dag dat we naar de dierenarts gingen, nu is 't donderdag en hij is nog niet verbeterd.
Net dierenartsje gebeld, vanavond terug.
Dit is 'm, mijn kanjer;
En ondertussen hebben we meerdere malen voor zijn leven gevreesd, arm beest.
Ik steek een kaarsje op voor hem.
Duim voor ons!