Ik moet mijn verhaal toch kwijt dus doe ik het maar hier.
IK hielp altijd bij een hondensport school. IK trainde samen met mijn zusje de honden van de eigenaars van de hondensportschool. De eigenaars hadden wel 16 honden waaronder ravél waar ik en me zusje ook mee trainde. De relatie van de 2 eigenaars was stuk gelopen er moest voor bijna alle honden moest een nieuw tehuis gezocht worden. Ravél en 2 andere honden gingen naar een pension waar ze gratis verzorgt werden, omdat ze al oud waren.
En gister hoorde ik vervelend nieuws. Ravél hadden ze laten inslapen. Hij had een snel groeiende tumor tussen zijn hart en longen. Er kon helaas niets meer aan gedaan worden. Hij heeft gelukkig geen pijn gehad.
Zijn eigenaar heeft nog een gedicht over hem gemaakt:
LIEVE RAVÉL
Jij was een vriend voor het leven.
Die mij heel veel liefde wist te geven.
Helaas ben je nu niet meer.
En dat doet mij heel veel zeer.
Elke dag huilt mijn hart om jou.
Kon ik nog maar zeggen Lieve Ravél ik hou zoveel van jou.
Het leven gaat zo vreselijk vlug,
Lieve Ravél was jij maar bij mij terug.
Altijd, altijd blijf ik van je houden.
We waren dikke vrienden die elkaar vertrouwden.
Het ging zo plotseling dat je mij verliet.
En dat doet mij zo oneindig veel verdriet.
Altijd, altijd liep je achter mij aan.
Jij zou voor mij door het vuur gaan.
Jij was mijn Bengel en mijn Vriend.
Om zo aan je einde te komen, heb je niet verdiend.
Ter nagedachtenis ben ik dit gaan schrijven.
Mijn gedachten zullen altijd bij je blijven,
Jij was een van de liefste die ik bezat
RUST ZACHT MIJN LIEVE SCHAT.
Dit gedicht geld ook voor mij. Ik zal hem vreselijk missen