Geplaatst 
Hij lag onder de bosjes, heel benaud te ademen. We hebben meteen de DA gebelt, en daar konden we dan na 10 minuuten terecht.
Het bleek, dat hij een voorpootje had gebroken ( stond helemaal scheef..
) en ingewanden in de borstkast ( longen ).De DA had het erover om dat te gaan opereren.. maar, we konden hem ook laten inslapen. Ik schudde meteen van Ja, doe dat maar. Mijn moeder wist het nog niet zeker, en zei ook: Zullen we je vader nog eventjes bellen. maar nee, dat wou ik niet. Hij leed zoon pijn..
We hebben daar rusig afscheid kunnen nemen, huilend, en hem aaiend. hij keek ons heel lief aan, zovan: Het is goed..
We hebben hem thuis begraven, in de achtertuin. we gaan daar bollen plaatsen, en voor de uit zijn, zet ik er nog gewoon los een paar bloemetjes bij.
RIP Nuitje.
Hij was zo ondeugend.. Ik mis nu al al die sneetjes op mijn armen, en tanden in mijn benen. Hij was niet de liefste maar toch.. voor mij was hij wel lief!
Tot later jongen..
Slaap nuitje..
