Het begon allemaal met wat wij dachten een onschuldige blaasontsteking te zijn. Hier was hij vorige maand netejs op behandeld en er as niks aan de hand. Tot vorige week hij hevig miauwend van de kattenbak kwam. Hij kon niet meer plassen. Meteen hup naar de DA ermee (op zondagaaf 9 uur
), tabletjes gekren en 2 spuitjes. Dag erna plaste nano-beest nog steeds niet en miauwde weer als een gek. Weer in het kattenmandje gepropt en meneer DA lastig vallen. Deze heeft nano-beest verdofd en zijn plasbuis opengeprikt, meteen plas nagekeken en deze zat bomvol met kristallen.
Nano weer spuitje gehad en de DA zei dat meneer nano-poes nu weer gewoon zou moeten kunnen plassen. Een dagje bekeken, tabletjes gegeven, nog een dagje bekeken maar nano-poes kon nog steeds niet plassen etrwijl de plasbuis gewoon open was. Dus naar onze eigen DA ermee (deze is lekker vrijgevig en vooral omdat we kenissen zijn
) die gaf nano-poes ook een spuitje en gaf hem een infuus met 150 cc vloeistof want nano maakte geen urine meer aan. Nu zou hij eigenlijkw eer vollop moeten geaan plassen maar er kwam nog steeds neit veel uit. Maar goed hij ging iig soms de kattenbak op. Totdat hij eergister het tabletje uitspuugde (dus overgegeven). Hij stopte met eten en drinken. Gister at en dronk ie ook nisk en als ie dat deed moest hij gelijkw eer overgeven. Gister kwam ook het tabletje er weer uit. Toen dit vanmorgen weer gebeurde was mijn meoder het beu.
Het dier plast niet, eet en drinkt niet nu mest er toch wat gebeuren. Dus weer ermee naar de DA, alleen was nano nue cht onbehandelbaar in eht kattenmandje, hij brak het hele ding af, dus ik heb mams nu verboden alleen met nano te gaan, ze moet zich op de weg concentreren, dalijk plakt ze nog tegen een boom ofzo, dus ga ik gewoon mee, school of niet
. Maar goed, nano weer een spuitje, weer een infuus en boed afgenomen. Nu zei thomas ( de DA) wachten we de utslag af en zien we of we uberhaupt moeten doorgaan. Wat dus eigenlijk inhoud dat als morgen de uitslag is dat het de nieren zijn dat nano-poes ingeslapen word
. Mams vertelde het net aan de telefoon.. en ikw eet eerlijk egzegd niet wat k nou moet denken of voelen... eerlijk gezegd voel ik me alsof ik verdoofd ben. Ik wil me geen zorgen maken, want misschien is het niets maar onbewust doe je dat toch. probeer me sowieso ster te houden tegenover mijn moeder (die op het randje van een inzinking staat) en mijn jonger zusje.
Vorig jaar zijn mijn paard en hond ingeslapen, dit jaar eeft een klasgenootje zelfmoord gepleegd en is mijn andere pony overlden... Nano wil k nu echt niet ook verliezen hij is pas 2 jaar.
Noujah... ik ben iig even mijn ei kwijt
bedankt voor het luisteren (=lezen
) en sorry voor het lange verhaal. Duimen jullie met me mee?