Geplaatst Ze moest vanmorgen geopereerd worden aan een lever aandoening, maar omdat haar lever geen bloedplaatjes meer aanmaakte, kon het bloed niet stollen en zou ze bij een bloeding doodbloeden.
Vanmorgen om 9 uur zou ze onder narcose en zou de operatie beginnen
De da had eerst een gezwel bij haar lever weggehaald, maar hoe meer hij bij het hart kwam, hoe erger het werd, het bleek dat ze ook leukemie had.
De da belde mijn moeder, hij had de operatie stop gezet, en gezegt dat het er niet goed uitzag, mijn moeder vroeg wat hij zou adviseren, hij zei het is beter om haar in te laten slapen, als je het niet doet, dan zou ze aan de morfine en pretnison moeten, tegen de pijn, en uiteindelijk zou ze kunnen stikken, nou dat is ook geen leuk einde voor je hond en voor ons
Vanmiddag zijn we er heen gegaan, ze lag nog onder narcose, hebben afscheid genomen, wat erg zwaar was..
Hier had ik niet aan durven denken
Ze lag er mooi bij, je zag niet verwondingen enzo.
We moesten haar er achter laten, en zou de da een spuitje geven
Ik wou haar zoo graag meenemen, ook al was ze overleden, en laten cremeren bij een huisdierencrematorium, maar het was een berner sennen, die kan je niet zo even vervoeren.
Ik mis haar zo, zo stil, overal word je aan haar herinnerd, hondenharen, haar botje, die ik overigens bewaar enz enz.
Ze was nog maar net 2 jaar, en dit komt haast nooit voor bij zulke jonge honden.
Ik moest het even van me afschrijven
Word een moeilijke tijd, geen hond die op je wacht en blij is enz enz
04-08-2003 15-09-2005
Ik mis je lieverd
onze hond is er ook aan overleden...maar zij was bijna 10, dus dan kan je het makkelijker accepteren maar 2 jaar 
echt verschrikkelijk.
ik leef met je mee. 
