Vandaag werden we opgebeld of we nog een lieve bange Bordercollie hond wouden hebben , de eigenaar wist niet of het een reu of teef was.
Ons pap wou wel gaan kijken, dus reden we er metteen heen.
Kwamen we eraan zat daar in een hoekje van een heel klein kamertje, op een tegelvloer, zonder eten of drinken, een heel zieleg mager en bang hondje.
Mijn vader aaide haar ( want het bleek een teefje te zijn ) en voelde dan dat ze heel dun was en zei zo dat ze wel erg dun was, die eigenaar: '' maar ze krijgt toch wel genoeg eten hoor '' ( jaja ) .. We hebben haar mee genomen en want we vonden haar daar wel zieleg. Nu is ze vanaf vanmiddag al hier en gaven haar eten en drinken en at en dronk mettee alles op ! en ze begind nu steeds meer vertrouwen te krijgen in ons. In het begin zat ze nog met haar staart tussen de benen en wou steeds wegvluchten van de schrik!

Ze had ook een heele grootte teek in haar nek, die we er ondertussen al uit hebben gehaald. Haar halsband zat ook veelste strak om haar nekje!
We hadden geprobeerd om haar aan de lijn te doen om te gaan wandelen. Maar als ze de riem al ziet is ze al gevlucht! Al je haar eenmaal zover hebt gekregen dat ze bij je komt kun je de riem omdoen maar lopen doet ze niet. Dus nu heeft ze haar behoefte achter het huis gedaan maar dat geeft niet want ze leert het denk ik wel als ze meer vertrouwen krijgt.
Ze licht nu in de keuken plat op de grond te slapen.

Ik zal morgen wel een foto maken van haar want nu is het toch wat te donker.