Bedankt voor jullie lieve reacties!
Het is totaal niet duidelijk wat er met hem aan de hand was. Al vanaf de dag dat ik hem had, was hij niet superactief aangelegd. Overdag zat hij vaak in de vensterbank en vroeg hij weinig aandacht. Op het moment dat ik naar bed ging, sprong hij altijd direct naast mij. Als ik hem dan achter zijn oren of onder zijn buik kriebelde, dan begon hij loeihard te spinnen. Het viel me op dat er iets aan de hand was, omdat hij gisteren niet mee naar bed kwam. Hij bleek toen in de douche te liggen op een handdoekje. Hij was sloom, keek wat apatisch voor zich uit, maar zijn ademhaling was normaal en hij had geen koorts. Verder hoestte of nieste hij niet en hij had ook geen uitvloeiing uit zijn neus o.i.d. Ik heb een bakje water en een bakje eten naast hem gezet, zodat hij er makkelijk bij kon als hij wat zou willen drinken of eten. Drinken deed hij nog wel, maar eten niet meer.
Ik had geen flauw idee dat het mogelijk was om een nachtdienst te bellen voor een kat. Ik dacht dat dit alleen bij paarden mogelijk was. Vandaar dat ik gewacht heb tot vanochtend.
Vanochtend leek hij weer wat beter. Hij liep weer wat uit zichzelf en in het reisbakje werd hij ook weer aardig actief. Precies op het moment dat ik hem op die onderzoekstafel zette, blies hij zijn laatste adem uit. De dierenarts heeft nog naar zijn hart geluisterd, maar niets meer... En daar lag hij dan, mijn grootste vriend. Languit op die tafel met een vooruitstarende blik en zijn bekje open. Echt verschrikkelijk 
De dierenarts heeft geen flauw idee wat de precieze oorzaak was. Ze konden het nog wel nader onderzoeken, maar ik heb er voor gekozen om hem direct weer mee naar huis te nemen. De dierenarts was erg lief. Ze had hem keurig in een doosje gedaan, met een handdoekje onderin.
O, wat mis ik hem verschrikkelijk...
Geplaatst: 08-08-05 01:14 
