Volgende dag, mn vader stond op de voicemail: Punkie is aangereden, hij is dood... pff, ik werd echt even helemaal hysterisch. Wat een stom toeval. Beest had een gekke bui, de gekke 5 minuten zoals mijn moeder dat noemt.. ze zag hem al heel de tijd heen en weer rennen in de tuin, en natuurlijk ook de weg over.. bots. Opslag dood, nek gebroken waarschijnlijk. De bestuurder reed door maar de tegenligger zag het gebeuren.

Waarom mocht ik m nou niet een paar jaar langer kennen?

Nu heeft mijn vader hem begraven naast mijn konijn en mn zus dr rat... het wordt nog een kerkhofje zo

dag lieve Punkie..