Mijn kat heeft wel vaker een bui dat ze ff gek doet, dan mept ze een keer naar je benen als je langskomt en dan crosst ze de kamer door. Als ze echt begint te bijten pak ik haar op, zeg duidelijk "Nee!" en zet haar buiten neer. Maar net wilde ze me echt aanvliegen. Ze zat met een dikke staart onder de bank te wachten tot ik langskwam. Ze had haar oren bijna plat in de nek. Toen werd ik echt heel boos. Ik dacht: ze moet maar s weten dat ik daar echt niet van gediend ben. Bovendien heb ik een 3/4 broek aan, ik had geen zin in krassen op mn benen


Nou zit ze buiten op de tuintafel te mieuwen dat ze naar binnen wil. En ik heb nog steeds zoiets van: Eigen schuld
Heb ik hier nou goed aan gedaan?
Normaal weet ze heel goed dat nee echt nee is. Ze laat zich verder ook prima oppakken, ze is lief en vindt t hardstikke gezellig om bij me op schoot te zitten. Ze loopt altijd achter me aan en wacht me op als ik uit school kom. Enkel als ze zo'n idiote bui heeft heeft ze gewoon geen ontzag voor me. Meestal als ze dan weer naar binnen mag gaat ze heel schuldbewust kopjes geven en lief doen. Ze is nou al n uur buiten.
Ben ik slecht voor mn kat?
Sorry voor t lange verhaal, ik wou t even goed uitleggen.
Reacties zijn welkom!
=xxx=