
Na bijna een vol jaar van algemene schuwheid en achterdochtigheid, begint het zachtjesaan toch wat te veranderen

Tegenwoordig heeft ze de bank weer in bezit genomen. Daar zat ze voorheen heel af en toe eens op, voornamelijk 's avonds als wij er niet waren. Als nu de zon schijnt, checkt ze eerst staand op de achterpoten (met de voorpoten op de bank) of de zon daar ook al op staat. Staat ie erop, dan hijst ze zich met d'r dikke kont op de bank en valt daar heerlijk in het zonnetje in slaap

Ik kan dan wel in de kamer rondlopen, maar als ik te dichtbij kom, vliegt ze van de bank af, weer haar mand in. Terwijl ik toch echt heel lief ben en haar er zéker niet afjaag. Wij juichen elk initiatief van haar kant juist toe






De komende weken wil ik eens proberen of ik bij haar op de bank kan gaan zitten (helemaal aan de andere kant

*zucht* Ik wil haar zó graag op schoot, lekker knuffelen....
