
Na bijna een vol jaar van algemene schuwheid en achterdochtigheid, begint het zachtjesaan toch wat te veranderen
Tegenwoordig heeft ze de bank weer in bezit genomen. Daar zat ze voorheen heel af en toe eens op, voornamelijk 's avonds als wij er niet waren. Als nu de zon schijnt, checkt ze eerst staand op de achterpoten (met de voorpoten op de bank) of de zon daar ook al op staat. Staat ie erop, dan hijst ze zich met d'r dikke kont op de bank en valt daar heerlijk in het zonnetje in slaap
Ik kan dan wel in de kamer rondlopen, maar als ik te dichtbij kom, vliegt ze van de bank af, weer haar mand in. Terwijl ik toch echt heel lief ben en haar er zéker niet afjaag. Wij juichen elk initiatief van haar kant juist toe





De komende weken wil ik eens proberen of ik bij haar op de bank kan gaan zitten (helemaal aan de andere kant
). Want ze wil op dit moment nog steeds alleen maar contact als ze A. op de grond staat, klaar om te rennen en B. als ze denkt dat ze er iets mee kan verdienen (snoepje, stukje vis...)*zucht* Ik wil haar zó graag op schoot, lekker knuffelen....
Maar ik moet er waarschijnlijk nóg wel een half jaar voor uittrekken....
