Geplaatst 
, omdat manlief Marc vandaag thuis werkt. Mooi niet dus.!Vanmorgen ging ik mijn krantje uit de bus halen, (genieten hoor, krantje in bed, kopje thee erbij) toen ik een heel zielig gemiauw hoorde.
Ik keek rond om te horen waar dat geluid vandaan kwam totdat ik ineens onze kleine Winniepoes boven in de kersenboom zag zitten.
Ik ga onder die boom staan en probeer haar naar beneden te lokken. Maar niks hoor. Ze houdt zich krampachtig aan een tak vast en verroert zich niet.
Ik loop snel naar binnen en zeg tegen mijn man: "Winniepoes zit helemaal bovenin de kersenboom en kan er niet meer uit".
"Ach wat", zegt ie, "als ze erin kan kan ze er ook weer uit".
Ik stiefel weer naar buiten (in pyama dus, met iets erover) en probeer het nog eens met roepen.
Maar niks hoor. Nou dan maar zelf de boom in.
Voorzichtig en met moeite beland ik boven in de boom en grijp de poes.
Jaha, maar wat nu? Met poes in de armen en dan naar beneden?
Zodoende: "Màààruc".
Na tig keer roepen, komt meneer eens kijken wat er aan de hand is.
"Hiero, bovenin de kersenboom".
Gaat grapjurk onder de boom staan en roept: "Kaatje ben je boven?"
Jammer dat er geen kersen aan hingen, want dan had ie een lading gehad.
Maar in ieder geval, nu Marc onder de boom stond voelde het een stuk veiliger om aan de afdaling te beginnen. (hihi, als ik zou vallen, kwam ik lekker zacht aan
).Halverwege, kon ik Winniepoes op een tak zetten en toen ging het van een leien dakje.
Maar ja, van lekker terug naar bed gaan is niets meer gekomen: ik heb de thee maar overgeslagen en ben gelijk aan de koffie begonnen.
*
) 
Volgens mij zoiets als "ik moet je wat vertellen".
