Geplaatst ze word 10 juni 2 en dit is de 4 de keer dat ze loops is , dorst het steeds niet aan om haar te laten helpen door de epilepsie, nu het wat stabieler is laat ik het toch doen, zou niet willen dat ze zwanger werd en epilepsie heeft!
bah moet er niet aan deken hoe dat af zou kunnen lopen.
maar goed,....
ze is dus bijna 2 en ik heb haar met de fles grootgebracht (moeder is overleden na de geboorte)
ze "hangt"heel erg aan mij wat ook wel logisch is in haar zicht...
maar daardoor is ze erg snel van streek als ze mij niet ziet (ik kan bijv buiten geen verstoppertje spelen door achter een boom te gaan staan) dan krijgt ze bijna spontaan een aanval !
ik mag er bij zijn met de operatie en asl ze ondernarcose gaat,en gelukkig ook als ze wakker word
daar ben ik heeel blij om ...
toch het gevoel dat ik haar dan kan steunen ofzo..
maar ja sorrie voor het lange verhaal maar ben echt nu al zenuwachtig,en zou graag willen weten hoe mensen het vonden om bij een sterrelisatie te zijn?
(ik zal er even bij zette ndat ik het niet eng vind)
hoop wat reacties te krijgen over hoe jullie dat ervaren hebben
groetjes patricia
