Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-12-04 15:43

Mijn hond is ingeslapen. Hoe te verwerken?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-12-04 15:43

28 december is onze Ernie ingeslapen. Nooit ziek geweest, maar sinds 2 weken is hij snel achteruit gegaan. Zijn medicijnen sloegen niet aan, kotste alles uit, wou niet meer eten en drinken, hij was helemaal op.
Hij was 13,5 jaar, ik ben er bij gebleven toen hij werd ingeslapen.
Hij was mijn allerbeste vriend, ik voel me nu zo alleen, het is zo kaal thuis.
Het is echt wel het ergste wat ik tot nu toe in mijn leven heb meegemaakt.

Hoe kan ik dit het beste verwerken?
Mijn ouders en ik vinden dit echt helemaal niets, zonder hond in huis. We zouden bij wijze van morgen al wel weer een andere willen hebben.
Maar misschien is dit niet verstandig, omdat je dan zo'n dubbel gevoel hebt.
Eigenlijk ben je heel erg verdrietig, maar als je een nieuwe hond krijgt, ben je heel erg blij, maar dat is dan ook niet echt terecht, als je snapt wat ik bedoel.

Hoe hebben jullie dat gedaan?

Ernie, rust zacht
1991-2004
Afbeelding

**Geplaatst**: 29-12-04 18:03

Geplaatst: 29-12-04 18:03

gecondoleert Ach gut

misschien is een andere hond wel iets, zo word je wel een beetje afgeleid. je zal er dan beslist nog wel aan denken, maar dat zal wel zo blijven..
sterkte!

**Geplaatst**: 29-12-04 19:26

Geplaatst: 29-12-04 19:26

mijn hond is ook ingeslapen op die dag, veel sterkte om et te verwerke! Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 29-12-04 21:13

Geplaatst: 29-12-04 21:13

Jeetje meis, heel veel sterkte met het verlies van je trouwe vriendje!! Het verwerken zal tijd nodig hebben. De eerste tijd zal je best nog verdrietig zijn, op den duur wordt dat minder, maar de mooie herinneringen zullen altijd blijven. Probeer je verdriet in ieder geval niet te veel weg te stoppen. Het is altijd moeilijk om iemand (mens of dier) te verliezen die je zo dierbaar is! Dikke knuffel van Whoopy

**Geplaatst**: 29-12-04 21:15

Geplaatst: 29-12-04 21:15

het verwerken doet aardig lang, onze hond is 2 jaar geleden ingeslapen en mis ik nog steeds.
maar wij hadden besloten geen andere hond te nemen, maar het bleef zo stil en leeg, dus na een half jaar uiteindelijk toch weer een puppy genomen.
vult al heel veel leegte.

**Geplaatst**: 29-12-04 23:17

Geplaatst: 29-12-04 23:17

Sterkte!
Het is nooit leuk om afscheid te moeten nemen van je vriendje, waar je zolang mee hebt geleeft.
Ik weet hoe je je voelt, het zal ook nog wel even wennen zijn. Je mist heel wat in huis.

Toen onze 1e hond was ingeslapen zei mijn moeder ook dat ze nooit meer een hond wilde, gewoon omdat ze weet dat dit er ook weer aan zit te komen.
Maar het werd wel erg stil in huis en 2 weken later zijn we bij een nestje wezen kijken via kennissen.
Toen een maandje later hadden we een nieuwe pup. Dat was ook erg leuk, maar wel wennen, het kwam vaak voor dat we nog de verkeerde naam zeiden.

**Geplaatst**: 30-12-04 12:34

Geplaatst: 30-12-04 12:34

Gecondoleerd.

Ik ben nog altijd emotioneel als ik aan 1 van mijn overleden huisdieren denk. Het verdriet en de pijn slijt met de jaren, maar gaat nooit over. Ik ben zelf altijd heel erg emotioneel en gevoelig. Huilen kan ik nu nog wel als ik aan ze denk. Toch moet je verder. Voor jezelf en (misschien) je andere dieren. Het is niet zo dat je het maar moet vergeten. Nee, je moet het een plaatsje geven in je leven. En het is echt niet erg als je er nog vaak aan denkt of eens emotioneel wordt. Het was wel een gezinslid (familie) voor jou gevoel. Het verliezen van een dier is echt niet minder erg dan het verliezen van persoon.

Je moet voor jezelf bekijken of je het aankan om nu al een andere hond te nemen. Wij hebben zelf altijd meer dieren, dus ik zocht dan steun bij hun. Misschien krijg jij wel heel veel steun van je nieuwe hond. Kies wel een hond, omdat je hem graag wil en niet alleen om je verdriet te kunnen verwerken.

Ik weet hoe je je nu voelt. Mocht je gewoon eens ff wil praten (mailen) dan ben ik er voor je. Het is gewoon een rouwproces waar je door heen moet komen.

Groetjes Tittel

**Geplaatst**: 30-12-04 13:07

Geplaatst: 30-12-04 13:07

Sterkte met het verlies van je hondje Ach gut

Ik denk dat het voor iedereen anders is, de een wil nog geen andere hond omdat ze tijd nodig heeft om het verlies te verwerken en de ander wil juist zsm weer een nieuw maatje om de gedachte een beetje te verzetten.

Je weet zelf het beste wat je voelt, neem je een ander hondje op korte termijn dan moet je er wel rekening mee houden dat het een heel ander beestje is, wat je niet kunt vergelijken met je overleden hondje.

Een poosje geleden kwam hier een vrouwtje naar een pupje kijken samen met haar dochter, ze vond de pup heel leuk, maar twijfelde heel erg, ze zei steeds maar, hij lijkt helemaal niet op Tommy en Tommy was heel anders. Haar dochter zei dat ze er goed over na moest denken.
Uiteindelijk besloot ze het hondje toch te nemen. Ik vroeg aan haar of ze zeker wist of ze dit wilde, ik had zelf zo'n gevoel dat ze er nog niet aan toe was. Maar goed ze wilde het en ik zei haar dat als het niet ging dat ze het hondje terug moest brengen.
Na een paar uurtjes kreeg ik een huilende mevrouw aan de telefoon, ze vroeg of ze het pupje terug mocht brengen, want ze kon er niet tegen dat hij in Tommy's mandje lag enz enz. Ze heeft hem dus terug gebracht en ik kreeg het mandje erbij, ze wilde voorlopig geen hond meer, ze had nog teveel verdriet en ging vergelijken.
Dat gaat dus niet, elk hondje is een individu en is niet vergelijkbaar.

Maar ik ken ook mensen die juist een ander hondje nemen om weer iets om handen te hebben.

**Geplaatst**: 30-12-04 13:15

Geplaatst: 30-12-04 13:15

Toen onze eerste hond was doodgegaan hebben we de volgende dag Dibbes uit het asiel gehaald. Maar toen Dibbes overleden was, wilden mijn ouders niet weer een hond. Dus zolang ik thuis woonde kon ik geen hond nemen. Ik heb er anderhalf jaar op moeten wachten en ik vond het verschrikkelijk. Ik bleef 's-nachts van Dibbes dromen, droomde dat hij terug was gekomen en zo levensecht dat ik de volgende morgen teleurgesteld was dat dat niet echt zo was.
Pas toen Emma er was is dat langzaam over gegaan. Ik denk nog regelmatig aan hem, maar hij heeft nu een plekje in mijn hart. Dus voor mij nooit meer een periode zonder hond. Als Emma een jaar of 6 is wil ik er een hond bij, zodat ik zoiets niet nog eens hoef te doorstaan.

Sterkte met je verlies. Ach gut

**Geplaatst**: 30-12-04 13:47

Geplaatst: 30-12-04 13:47

ik ben de hond van de buurman gaan uitlaten.

**Geplaatst**: 30-12-04 14:19

Geplaatst: 30-12-04 14:19

Allereerst heel veel sterkte ermee. En daarna, het klinkt afgzaagd, maar erover heen komen gaat vanzelf. Dat heeft alleen wat tijd nodig. Herinner je de fijne momenten die je met je hond had en weet dat hij het nu goed heeft. Hij heeft geen lijdensweg gehad en is gestorven bij mensen die van hem hielden.
Van de zomer is mijn eigen kat overleden op 4.5 jarige leeftijd en voelde ik me hetzelfde. Ik heb wel al vrij snel weer nieuwe katten gekocht maar daarbij onze Cooper niet vergeten. Een nieuw huisdier helpt je sneller door je verdriet heen maar vervangt uiteraard niet je oude dier. Doe gewoon wat voor je gevoel het beste is zou ik zeggen.

**Geplaatst**: 30-12-04 16:01

Geplaatst: 30-12-04 16:01

Nog maar 2,5 week geleden is mijn hond ingeslapen, sinds drie dagen is er hier een andere hond in huis.
Ik heb overigens nog een hond in huis en een stel katten.

Gyzmo mis ik vreselijk, dat is echt niet minder geworden maar ik ben nu zo druk bezig met Asi en dat leidt wel af.
Asi is een totaal andere hond dan Gyzmo. Ik wilde persé ook een heel andere hond om te voorkomen dat ik zou gaan vergelijken.
Vergelijken doe ik ook helemaal niet want ze zijn totaal verschillend.

Asi is een volwassen hond met een eigen karakter en ik ben helemaal weg van hem. Hij neemt niet Gyzmo's plek in, hij heeft zijn eigen plek.

Het is inderdaad voor iedereen verschillend, ik heb er geen spijt van dat ik het zo gedaan heb ook al ging het opeens wel heel erg in een stroomversnelling toen ik zo snel al Asi's advertentie tegenkwam.

Ik heb wel vrede met Gyzmo's dood, hij was op en kon niet meer. Dat het de juiste beslissing was hem te laten gaan, daar twijfel ik geen moment over.

Heel erg veel sterkte want het is en blijft moeilijk om je maatje te moeten missen Ach gut

**Geplaatst**: 03-01-05 03:56

Geplaatst: 03-01-05 03:56

Het afscheid van je metgezelletje kan verschrikkelijk pijn doen, maar als je samen een mooie tijd hebt gehad krijg je er wel vrede mee, en wordt het na een tijdje bijna logisch om de leegte op te vullen met een nieuwe vriend of vriendin in de dierenwereld. De herinering aan een fijne tijd zal altijd blijven, en na een tijdje vervaagt het verdriet, soms kan dat helaas wel heel lang duren, maar een nieuwe hond of kat maakt het allemaal wat draaglijker. Gyzmo, Bo en Casa zijn voor mij heel dierbare herinneringen maar een exemplaar als onze nieuwe hond Asi leidt wel af van het gemis (hij is best nadrukelijk aanwezig) en vult de leegte een beetje op.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-05 09:46

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-05 09:46

Bedankt voor jullie antwoorden!
Het is nu bijna een week geleden en ik ben al een klein beetje aan het idee gewent. De eerste paar dagen had ik nog wel eens van: Waar is Ernie eigenlijk? Of mijn moeder zei een keer toen de kat voor haar voeten liep: Ernie, ga eens aan de kant.
Dat zijn hele rare dingen.

We hebben het er over gehad (ik woon nog thuis) want als het aan mij had gelegen was er nu alweer een nieuwe hond geweest.
Maar mijn vader kan het nog niet aan, hij wil tijd om het te verwerken en het een plekje te geven.

Nu hebben we wel een oppashondje, een jack russel die de hele week blijft en nu is er gelukkig toch weer leven in de brouwerij.

En ik heb gelukkig mijn Hondenuitlaatservice, dus echt helemaal hond-loos ben ik niet. Alleen moet ik deze honden allemaal weer terug brengen en gaat er niemand mee met mij mee naar huis.

Maargoed, mijn moeder, zusje en ik zaten al te bedenken oer wat onze volgende hond gaat worden. We hebben al op internet gekeken enzo.
Maar Pffff....wat is et moeilijk om iets te vinden wat iedereen leuk vind zeg!

Bedankt voor jullie steun!