. We besloten haar dus zelf te houden, samen met de moederpoes en een andere kat die we al hadden. Mijn relatie verliep niet al te lekker en ze is veel alleen geweest en heeft wel wat ruzies meegemaakt. De andere 2 katten liepen veel buiten. Na een tijdje ging deze relatie ook uit. Minou leek eindelijk tot zichzelf te komen en kwam langzaamaan steeds meer naar mij toe. Ze ging zelfs af en toe op schoot liggen, maar een schootkat werd ze niet. Maar het vertrouwen was er. Toen ik mijn huidige vriend (inmiddels man) leerde kennen besloten we na een half jaar samen te gaan wonen. In ons nieuwe huis lieten we de katten binnen en helaas werd ze vaak gepest. Wegens allergie heb ik de andere katten weg moeten doen en nu hebben we alleen Minou nog wat goed gaat. Alleen nu na ruim 3 jaar heeft ze mijn man nog steeds niet helemaal geaccepteerd. Ze laat zich af en toe wel aaien maar blijft op haar hoede. Als hij met haar speelt heeft ze nog wel is de neiging om uit te halen. Verder komt ze bij hem al helemaal niet op schoot. Bij mij is het verder niet verandert. Ze ligt af en toe op schoot, maar nooit lang. Hooguit een minuut of 5. Als er visite komt duikt ze weg. Heel soms laat ze zich wel even zien. Nu we een baby verwachten zijn we bang dat ze zo schuw zal blijven. Heeft iemand dit wel is eerder meegemaakt en weet wat we aan dit probleem kunnen doen? Het liefst doe ik haar niet weg, ik heb toch een speciale band met haar. Sorry voor het lange verhaal!