zielig verhaal op hondenforum...
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Pagina 1 van de 1
- _Rianne_
- Berichten: 5240
- Geregistreerd: 15-06-03
- Woonplaats: Huisje weltevree :)
zielig verhaal op hondenforum...
Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-04 21:03
Lieve vader en moeder, ik ben vandaag gestorven
Jullie waren me zat en brachten me naar een asiel.
Dat was overvol en ik trok het ongelukkig nummer.
Nu lig ik in een zwarte zak op de vuilverbranding.
Een ander puppy zal de amper gebruikte riem krijgen die jullie achtergelaten hebben.
Mijn halsband was te vies en te klein, maar de dame nam hem af voordat ze me naar de Regenboog Brug zond.
Zou ik nog steeds zijn als ik niet op je schoen had gekauwd?
Ik wist niet wat het was, maar het was van leer en het lag op de grond.
Ik was alleen maar aan het spelen.
Jullie waren puppy speeltjes voor mij vergeten.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik zindelijk was geweest?
Mijn neus erin wrijven zorgde er alleen voor dat ik me schaamde dat ik plassen moest.
Er zijn boeken en hondentrainers die jullie geleerd zouden hebben om mij bij te brengen wanneer ik naar de deur moest gaan.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik geen vlooien in huis had gebracht?
Zonder anti-vlooienmiddel kon ik ze niet van me afkrijgen nadat jullie me dagenlang in de tuin hadden gelaten.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik niet geblaft had?
Ik zei alleen maar: ik ben bang, ik ben eenzaam, ik ben hier, ik wil je beste vriend zijn.
Zou ik nog steeds thuis zijn als ik jullie gelukkig had gemaakt?
Door me te slaan heb ik niet kunnen leren op welke manier ik dat kon doen.
Zou ik nog steeds thuis zijn als jullie de moeite hadden genomen om voor me te zorgen en me manieren te leren?
Jullie hebben na ongeveer de eerste week geen aandacht meer aan me besteed, maar ik heb al die tijd gewacht tot jullie van me zouden gaan houden,
Ik ben vandaag gestorven.
Veel liefs van jullie puppy.
- amandatjuh88
- Berichten: 1318
- Geregistreerd: 13-09-03
- Woonplaats: alkmaar
Geplaatst: 17-11-04 19:19
ik moets even slikken toen ik dit las..
ik zou echt nooit van me leven dit mijn hondjes aandoen.. ze zijn me alles..! maar idd het gebeurt maar al te vaak.. die baasjes zouden hetzelfde mee moeten gebeuren! ik snap dit niet.. wie kan dit nou doen.. iedereen wordt toch verliefd op zo een kleintje??
kusjes
bah... ik hoop zoiets nooit meer te lezen. Ook al stop ik mijn kop dan in het zand. Ik word er gewoon misselijk van. Bah. - HHD_Foto
-
- Berichten: 4437
- Geregistreerd: 14-04-02
- Woonplaats: N.W. Duitsland
- Serendipity1
-
- Berichten: 6069
- Geregistreerd: 13-02-04
Geplaatst: 19-11-04 17:30
amandatjuh88 schreef:iedereen wordt toch verliefd op zo een kleintje?
En dat verliefd worden is het m nou juist. Mensen worden verliefd op zon beest, terwijl ze helemaal niet weten wat het inhoudt en zo met een stomme kop een beest kopen.
Honden waarvan de baasjes niet hals over de kop verliefd worden op zo'n beest, zullen dit NOOIT overkomen
- Ukster
-
- Berichten: 2773
- Geregistreerd: 04-06-04
- Woonplaats: Barendrecht
Geplaatst: 19-11-04 17:39
Hoe kon je!!
Toen ik een pupje was, entertainde ik jou met mijn bokkensprongen en maakte je aan het lachen.
Je noemde me 'je kind' en ondanks sommige kapot gekauwde schoenen en een aantal kapot gemaakte dekens werd ik je beste vriend.
Als ik 'stout' was hief jij je vinger op en vroeg me "Hoe kun je?", maar dan kreeg je medelijden met me en rolde je me om en gaf me buikkriebels.
Het kapot maken van dingen in huis duurde een beetje langer dan verwacht,
omdat jij het enorm druk had.
Maar daar werkten we samen aan.
Ik herinner mij de nachten van lekker tegen elkaar aan liggen in bed,
waarbij ik luisterde naar dingen die je me toevertrouwde en je geheime
dromen, het leven was perfect op dat moment.
Samen maakten we lange wandelingen, renden in het park, maakten autoritten
en stopten voor ijsjes (ik kreeg enkel het hoorntje omdat ijs slecht is voor
honden, zei je) ik deed lange dutjes in de zon in afwachting van jouw
thuiskomst aan het eind van de dag.
Geleidelijk aan begon je steeds meer tijd te spenderen aan je werk en je
carrière, ook ging je op zoek naar een maatje uit de mensenwereld.
Ik wachtte geduldig op jou, ik hielp je met je soms gebroken hart en
teleurstellingen, ik ging nooit tegen je tekeer als je een slechte
beslissing had genomen en overrompelde je altijd met mijn vrolijkheid als je thuis kwam, ook toen je verliefd was.
Ze is nu je vrouw en geen 'honden-persoon',
maar ondanks dat verwelkomde ik
haar in ons huis, ik probeerde haar affectie te tonen en gehoorzaamde haar.
Ik was gelukkig omdat jij ook gelukkig was.
Toen de mensenbaby's kwamen deelde ik jouw opwinding.
Ik was gefascineerd door hun roze kleur, hun bijzondere geur en ik wilde ook
moeder van hun zijn.
Maar zij en jij raakten ongerust, waren bang dan ik hen pijn zou doen en ik
spendeerde zodoende de meeste van mijn tijd opgesloten in een andere kamer
of in een hondenmand.
Ik wilde zo graag van hun houden, maar ik werd een 'gevangene van de liefde'.
Toen ze groter werden, werd ik hun vriend.
Ze trokken aan mijn vacht, duwden zichzelf omhoog aan mijn wiebelende benen,
staken hun vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven me kusjes
op mijn neus.
Ik hield van alles dat met de kinderen te maken had en van hun aanrakingen,
omdat jouw aanrakingen vrijwel niet meer voor kwamen. De kinderen zou ik verdedigen met mijn leven als dat nodig zou zijn.
Ik sloop vaak stiekem naar hun bed en luisterde naar hun angsten,
onzekerheden en geheime dromen, samen wachtend op het geluid van jouw auto
die de oprit op zou rijden.
Er was ooit een tijd dat andere mensen je vroegen of je een hond had en dat
je op dat moment mijn foto nam uit je beurs en hen verhalen vertelde over mij.
De afgelopen jaren antwoordde je slechts met "ja" en veranderde je van onderwerp.
Van 'jouw hond' veranderde ik een 'zomaar een hond', en je vond iedere kostenpost ten aanzien van mij teveel.
Nu heb je een nieuwe carrière kans gekregen in een andere stad, en jij en hun zullen gaan verhuizen naar een appartement waar ze geen huisdieren
toestaan.
Je nam de juiste beslissing voor je 'familie', ......maar er was een tijd
dat ik jouw enige familie was.
Ik was opgewonden omdat we een autorit maakten totdat we aankwamen bij het
asiel.
Ik rook de geur van honden en katten, ... van angst, .... verloren hoop. Je
vulde het papier in en zei: 'Ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor
haar zullen vinden'.
Ze gaven je een pijnlijke blik. Ze begrepen de realiteit van een hond op
middelbare leeftijd, ondanks dat ik er eentje was met een stamboom. Je moest
de vingers van je zoontje van mijn halsband aftrekken toen hij schreeuwde:
'Nee papa! Alsjeblieft laat hun mijn hond niet afpakken!". Ik maakte me
zorgen om hem en om de les die jij hem net gegeven had over vriendschap en
loyaliteit, over liefde en verantwoordelijkheid en over respect voor alles
wat leeft.
Je gaf me een vaarwel klopje op mijn hoofd en ontweek mijn ogen, je weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen.
Je had een deadline die je moest halen en nu had ik ook een deadline. Toen je weg was, zeiden twee aardige dames over je dat je vast al maanden eerder had geweten dat je zou verhuizen en dat je geen enkele poging had genomen om voor mij een goed tehuis te vinden.
Ze schudden beide met hun hoofd en vroegen "Hoe kon je..." In dit opvangcentrum geven ze je de aandacht die hun drukke schema toelaat. Ze geven ons eten, natuurlijk, maar ik verloor mijn eetlust enkele dagen geleden. In het begin rende ik steeds naar de voorkant van mijn hok als ik iemand hoorde lopen, ik hoopte dat jij het was, dat je van gedachte was veranderd en dat het allemaal maar een nare droom was...ik hoopte dat er misschien iemand was die om mij gaf... , iemand die me zou redden.
Toen ik me realiseerde dat ik de concurrentie met de vrolijke kleine puppies niet kon winnen werd ik verplaatst naar een hok ver in de hoek en daar wachtte ik.
Ik hoorde haar voetstappen aan het eind, ze kwam voor mij en nam me mee naar
een aparte kamer.
Een heerlijk stille kamer.
Ze plaatste me op een tafel en aaide mijn oren en ze me dat ik me niet druk
moest maken.
Mijn hart bonkte om wat er zou gebeuren, maar er was tegelijk een gevoel van
verlossing.
De dagen van de gevangene van de liefde waren op.
Conform mijn natuur maakte ik mij meer druk om haar dan om mijzelf.
Ze droeg een zware last op haar schouders, dat wist ik, net zoals ik van jou iedere stemming kon aanvoelen.
Ze plaatste met gevoel een tourniquet om mijn voorpoot en ik zag een traan op haar wang.
Ik likte aan haar hand op dezelfde manier als ik dat deed om jou op je gemak te stellen, jaren geleden.
Ze duwde kundig een naald in mijn ader en ik voelde de koele vloeistof door mijn lichaam gaan.
Ik ging slaperig liggen en keek in haar vriendelijke ogen en ik murmelde.
"Hoe kun je.." En omdat zij mijn hondentaal kon verstaan zei ze "het spijt me zo erg". Ze knuffelde me en vertelde haastig dat het haar werk was om een betere plaats voor mij te bewerkstelligen, een plaats waar ik niet genegeerd zou
worden, mishandeld of verlaten zou zijn.
Of waar ik mezelf een plek zou moeten veroveren zoals op deze aarde. Met
mijn laatste beetje energie probeerde ik het puntje van mijn staart te laten
kwispelen om haar te vertellen dat mijn eerdere "Hoe kun je" niet bedoeld was voor haar.
Het was jij, mijn geliefde baas, waar ik aan dacht.
Ik zal aan je denken en voor eeuwig op je wachten.
Ik hoop dat ieder in jouw leven jou dezelfde loyaliteit zal tonen als ik.
Laatst bijgewerkt door Ukster op 19-11-04 18:19, in het totaal 1 keer bewerkt
- Renske_
-
- Berichten: 20558
- Geregistreerd: 12-10-02
- Woonplaats: het zonnige zuiden van NL
Geplaatst: 19-11-04 20:16
)die van de TS kende ik niet, maar helaas komt het wel voor
krijg echt tranen in mn ogen als ik die alle2 lees
waar ik me nu gruwelijk an erger is dat ik in een klein krantje ineens 12!!! advertentie's zag staan met SINT-TIP en dan advertenties van jonge hondjes/katten etc
een beest is geen leuk kadootje, e een puppy wordt volwassen en kan lastig zijn.....daar denken mensen niet bij na en er zijn er zat die zo;n advertentie zien en denken goh das leuk zo'n pup als sinterklaaskadootje, 3x raden waar die hondjes terechtkomen
bah ik kan me hier zo boos over maken
ik ben bang dat mijn hond hier ook beeindigd is toen mijn vader hem naar het asiel bracht omdat me ouders gingen scheiden..papa mama
Pagina 1 van de 1