Geplaatst het verhaal van Mousie
Het begon allemaal met mijn kat toen hij nog bij mijn tante was, hij kon slecht op schieten met Lady, haar andere kat en niemand anders wilde hem hebben. Uiteindelijk hadden mijn ouders hem maar in huis genomen, toen was ik nog niet geboren. Hij voelde zich al snel goed in huis en hij werd mijn vaders lievelings kat. Hij was ongeveer (weet niet zeker maar dat zeggen ze) een jaar á anderhalf jaar oud toen hij bij ons aankwam. Toen ik geboren werd kon ik het al best goed met hem vinden, Mousie is altijd al een lieve kat geweest. Op een dag konden we hem niet meer vinden, we gingen zoeken en hingen folders op, uiteindelijk vonden we hem op de zolder bij een ander huis. Des de mate ik ouder werd, er meer dingen met hem begonnen te gebeuren. Soms werd hij stiekem naar de zolder mee genomen waarbij hij krijsend met vloerbekleding en al naar meneden gehaalt moest worden door mijn vader. Hij had hoogtevrees... Op een dag moesten we naar een dieren arts want mousie at niet al te lekker, er was iets mis met zijn tanden. Zo verklaarde de dierenarts dat zijn tanden rot waren en dat ze eruit gehaalt moesten word. dit deed hij en het ging weer goed. Alleen hij kon geen harde kattenbrokjes meer eten omdat die zijn tandvlees kapot zouden maken. een half jaar later kwam we op een dagje weer thuis en vonden overal bloed, vooral op de plekjes waar mousie graag zat. Uiteindelijk gingen we met mousie snel naar de dierenarts nadat we hem vonden en er zat een glas stukje in zijn voet, daarom bloedde hij zo. Het kwam uiteindelijk wel goed met hem. Weer half jaartje later naar de dieren arts omdat hij uit zijn mond bloedde (de reden heb ik nooit geweten) zo ging het een lange tijd goed met hem.
Toen kregen we een nieuw katje erbij, mousie kon het nooit best met hem vinden maar uiteindelijk ging het wel samen toen de dag aanbrak dat de dood klaar was hem op te halen... Mijn kat voelde zich niet meer lekker, ik merkte het op omdat zijn gedrag begon te veranderen en ik zei het tegen mijn ouders maar die hadden het veel te druk sinds we over een paar weken op vakantie zouden gaan. het ging telkens slechter en slechter en ik begon zorgzamer voor hem te zijn, ik wilde dat mousie naar de dieren arts ging maar ik kon zelf nog geen dieren arts betalen. Toen we op vakantie waren was ik bij mijn tante, mijn andere zus bij mijn oma en mijn oudste zus was thuis. ze had hem die ochtend op bed gelegt omdat hij niet goed kon opstaan. ze ging de hele dag naar haar werk en kwam savonds weer thuis en ging naar boven om te kijken of mousie er nog lag.... Jahoor... Mousie lag er nog, op precies de zelfde manier als ze hem daar had neer gelegt. Ze probeerde hem op te tillen maar mijn kat begon plotseling te krijsen, te huilen eigelijk... snel tilde ze hem naar meneden... Je zag in zijn ogen dat hij doodziek was en in paniek en tranen belde me zus mijn oma op, die belde mijn ene tante op en ik was toevallig ook op dat moment bij haar dus ik kon meteen mee rijden naar huis. We pikte mijn andere zus en me oma ook op. Snel gingen we naar huis en ik kon nog net mijn tranen van verdriet over mousie inhouden vanwege de rook die mijn tante rookte. toen we binnen kwamen en ik mousie dood ziek zag liggen op de bank kon ik het niet meer houden. Snel belde we een dieren arts en gingen erheen. Al snel merkte ze op wat er met hem was.... Een abces, die erg dik was. iemand moest hem vast houden en dat deed ik maar. Ze moest eerst zijn achterkant kaal scheren voordat ze het eruit kon halen, ze kon het niet meer onder narcose brengen want dat zou hij niet halen. toen ze hem aan de abces kant open sneed kwam er super veel pus uit en ik werd er een beetje misselijk van dus ik moest zitten. Mousie was er super gestrest van geworden en hij begon heel erg te hijgen. Toen was het eindelijk afgelopen en hij mocht naar huis. Daar moest hij in een badkamer zitten omdat hij anders een ongelovelijke stank rotzooi zou maken uit het abces stukje. Ik mocht niet thuis blijven omdat ik op dat moment een bepaalt melicijn moest in nemen, (ik weet niet meer welke, maar het was tijdelijk) een paar dagen mocht ik weer naar huis waar Mousie al weer stukken opgeknapt was en mijn ouders waren ook alweer thuis van hun vakantie. Mousie had vannaf nu altijd een stukje bruiner vacht dan de rest. Maar daar kon hij mee leven. even ging het erg slecht met hem en het leek het einde maar uiteindelijk kwam het weer goed.Het ging een jaartje of 2 weer helemaal goed met hem, maar hij is nooit meer de oude mousie geworden. Toen begon het allemaal opnieuw.... hij begon zich weer niet goed te voelen en zat de hele tijd te hijgen enz. We gingen deze keer op tijd naar de dierenarts maar die zei dat alles wel goed was, het zou liggen aan dat het zo heet was en zijn vlooien allergie, wij weer naar huis met hem. maar het ging telkens slechter en slechter, het stopte niet terwijl het helemaal niet heet meer was ofzo. wij opnieuw naar onze eigen docter (de docter waar we eerst waren was een tijdelijke docter, omdat onze eigen op vakantie was) die zei iets heel anders... Er was iets mis met zijn hart en zijn nieren, zijn hart klopte nog maar voor een deel en ze moesten nog wat bekijken aan zijn nieren. hij zou niet lang meer leven... Mousie veranderde ontzettend vannaf dat moment... Hij lag de hele dag op de koude vloer in de kamer en na een tijdje had ik hem maar op een grote deken neer gelegt op de plek waar hij lag. Het ging even wel goed met hem omdat de docter hem iets had gegeven maar dat ging ook al snel achter. Ik zat een avondje achter bokt.nl toen mijn ouders begonnen te praten om mijn kat in te laten slapen... Het ging ontzettend slecht met hem en hij begon te lijden. Mijn vader kon niet mee, hij kon het niet aan zien dus ik moest samen met mijn moeder. Die middag daarna werd hij in zijn mand gelegt en naar de dieren arts dichtbij genomen... In de wachtkamer begon ik al te snikken omdat dit het laatste uurtje met hem zou zijn. toen we eenmaal in de kamer werden geroepen en we mousie eruit haalde legde ze hem plat neer en ze gaven hem een kalmeer middeltje, het was een pijnlijk middeltje, LEUK HE? >.< BLEEF DIE NAALD OOK NOG FF LEKKER HANGEN!! mijn kat raakte in paniek maar kalmeerde vanwege het middeltje. toen ik in zijn ogen keek zag ik de angst dat ik wel vaker zie bij katten... ik begon langzamerhand te hyperfentileren omdat ik zo in paniek raakte. Toen ze eenmaal het inslaap middeltje gaven en het geadem stopte kreeg ik nog nauwlijks adem.... het was echt voorbij... Alle gedachtes en herinneringen schoten voorbij... Wilde hij dit wel... Wilde hij misschien door vechten.. waarom heb ik hem dit aangedaan?! 'ja hij is weg' zei de docter nog, snel namen we hem meej terug naar huis. Daar mochten we hem allemaal nog vast houden, het leven was echt gewoon weg, ik voelde het. geen verzet meer om geknuffelt te worden... vrezelijk....Ik heb dit met tranen geschreven.... ik hoop dat je het respecteert. Als je zin heb mag je dit lezen, hoeft natuurlijk niet. Maar uiteindelijk is mousie 17 jaar geworden. Hier nog wat foto's van hem:
De voorste kat is mousie, die daar achter is de jonge kat Tijgertje
Zie je de bruine vlek bij zijn wortel van zijn staart?
...
Hier was hij nog erg gezond.
We zijn erg veel foto's ook van hem kwijt geraakt toen onze computer craste, die foto's stonden allemaal op de computer[/img] 
