Ze heeft vandaag 4 echte- en 3 beginnende epilepsie (achtige?) aanvallen gehad. En die laatste had helemaal niet gemogen: ze had een valiumoplossing toegediend gekregen van me die de aanvallen af moet breken. Uiteindelijk met de DA overeen gekomen dat dit niet de manier was om met haar de nacht in te gaan. Of ik met haar naar de kliniek kon komen.
Natuurlijk!
Nu is ze daar in een soort van narcose gebracht om haar koppie echt helemaal tot rust te laten komen. Ik hoop dat ze lekker slaapt.
Morgen gaan ze onderzoeken of ze de oorzaak kunnen achterhalen, want dit is toch wel belachelijk veel.
Ik ben eigenlijk niet zo van dit soort verhalen zo te plaatsen, maar mijn hubbie ligt al in bed en mijn andere hond vind me welliswaar geweldig, maar snapt er ook niets van...
Ik wilde het even kwijt.

En die kracht van positief denken, soms moet ik 'm ver zoeken...