Geplaatst Ik hoop dat iemand hier misschien wat herkenning of tips heeft, want ik zit inmiddels met mijn handen in het haar.
Wij hebben nu twee jaar een Main Coon-poes van ongeveer 4 jaar oud. Ze heeft een hele slechte start gehad — we hebben haar uit België gered, waar ze echt weg zat te kwijnen. Toen ze bij ons kwam, woog ze amper 2 kilo en was ze vel over been. Inmiddels weegt ze 3,5 kilo, maar dat is natuurlijk nog steeds véél te mager voor een Main Coon.
Vanaf het begin is het eigenlijk een zorgenkindje geweest. Ze had steeds ontstoken tandvlees en zweren in haar mondhoeken. Uiteindelijk zijn al haar kiezen in twee keer getrokken, dus ze heeft nu alleen nog haar snijtanden en hoektanden. Even leek het beter te gaan, maar telkens laait de ontsteking weer op bij de tanden die ze nog heeft.
Er zijn veel (bloed)onderzoeken gedaan (o.a. kattenaids, leukemie, nierproblemen, schildklier, enz.) — allemaal negatief. Ze blijft echter erg mager en haar vacht blijft dof, ondanks dat ze wel eet. (Maar soms ben ik bang dat ze genoeg eet om zichzelf in leven te houden, maar minder dan zou moeten. Als ik het vergelijk met onze andere kat eet ons zorgenkindje veel minder) We hebben qua voer ook al van alles geprobeerd, en op aanraden van de dierenarts staat ze nu op kittenvoer in de hoop dat ze daar wat van aankomt.
De dierenarts was op een gegeven moment ten einde raad en heeft haar een prednisonprik gegeven. Daar knapte ze redelijk van op, en sindsdien krijgt ze een lage dosis prednison (ongeveer een half jaar nu). In het begin leek het echt te helpen: haar vacht werd mooier en haar mond rustiger. (Ze kwam alleen niet aan) Maar inmiddels begint haar mondje weer te stinken en vrees ik dat er opnieuw ontstekingen ontstaan waar nog tanden zitten. Ook valt het mij op dat haar vacht weer dof wordt, ze haaruitval heeft en dat haar ontlasting dun is. (Heeft ze ook al langere tijd).
Volgende week hebben we weer een afspraak bij de dierenarts om alle opties te bespreken. Ik overweeg om ook de snijtanden en hoektanden te laten trekken, maar dat is natuurlijk een flinke ingreep, zonder garantie dat het probleem echt opgelost wordt. De kosten spelen hierin geen rol, het gaat puur om het feit of ik mij afvraag of het nog eerlijk is voor haar om dit te proberen.
Ze is verder vrolijk en levendig — dat maakt het ook zo lastig. Ik wil er zeker van zijn dat ik echt álles heb geprobeerd voor haar, voordat ik eventueel de moeilijke beslissing moet nemen om haar uit haar lijden te verlossen.
Mijn vraag:
Wat me vooral bezig blijft houden, is dat ik het gevoel heb dat de mondontstekingen misschien niet het eigenlijke probleem zijn, maar eerder een gevolg van iets anders dat er in haar lichaam speelt. Ze laat me niet in haar mondje kijken, dus ik weet niet precies hoe het er nu uitziet, maar mijn gevoel zegt dat er een onderliggend probleem moet zijn dat deze ontstekingen steeds opnieuw veroorzaakt. Misschien iets met haar immuunsysteem, stofwisseling of iets anders wat nog niet gevonden is.
Heeft iemand ervaring met katten waarbij de mondproblemen uiteindelijk een symptoom bleken te zijn van een dieperliggend probleem? Alle ideeën, ervaringen en suggesties zijn van harte welkom — ik hoor het heel graag. Dan kan ik dat allemaal met de dierenarts bespreken.
