Geplaatst 
Samengevat: kan niet bij kinderen en katten, en zou eigenlijk het best gedijen op een plek met een groot erf zodat ze (voorlopig) niet met verkeer in aanraking hoeft te komen, want 'de grote boze buitenwereld' is vreselijk eng voor haar. Wat niet gek is - haar fokker was toen zij geboren werd al niet goed meer in staat tot socialiseren en die grote boze buitenwereld te laten ontdekken.
Die van mij is jonger, en kan dat makkelijker inhalen, maar had het er in het begin ook moeilijk mee. En ik heb zo'n erf en die ruimte, maar ook 3 katten, dus dat gaat gewoon niet.
Het langere verhaal staat hier onder. Bij interesse of suggesties, een reactie of via PB mag allebei
Ik geef het wel door aan de rasvereniging / Pyreneese Herder Club die ook meedenkt. huidige eigenaar van Bella schreef:Ik heb Bella (Angel in het asiel) nu bijna 4 maanden geleden geadopteerd uit het asiel. Bella is een hele lieve hond met heel veel pluspunten maar er zijn twee grote problemen waar ik tegenaan loop die voor mij reden zijn om afscheid van haar te nemen. Ik heb het hier heel moeilijk mee en heb er lang over nagedacht want ik ben geen opgever maar dit is voor voor mij niet meer haalbaar en ook Bella wordt hier niet gelukkig van.
Allereerst blijft ze achter mijn katten in huis aangaan zodat die zich niet vrij kunnen bewegen in hun eigen huis. Ze doet het ook niet spelenderwijs maar echt fel en op een vrij agressieve manier, dit doet me veel pijn en verdriet.
Ten tweede is het uitlaten één grote marteling voor mij en voor Bella zelf. Dat wil zeggen uitlaten op straat en in het verkeer. Ook al zijn er geen auto's op straat, het feit dat ze ze daar eens gezien heeft, blijft voor haar een trigger. Ze hangt blaffend en piepend aan de lijn en er is geen land met haar te bezeilen. Ze lijkt dan echt verwilderd en er is dan geen contact met haar te krijgen.
Ik heb echt al het mogelijke geprobeerd: heel veel met haar trainen, ik heb hulp van een gedragsdeskundige, ik heb voedingssupplementen op natuurlijke basis geprobeerd om haar rustiger te krijgen en nu dat niet helpt ben ik als laatste redmiddel bezig met medicijnen via de dierenarts. Maar ook daarbij merk ik weinig verschil buitenshuis.
Op sociaal gebied heeft ze hele grote stappen gemaakt. In het begin was ze heel angstig voor mensen en nu laatste zich aaien en knuffelen en springt ze zelfs tegen ze op als ze de kans krijgt. Honden van haar grote of kleiner heeft ze ook geen problemen mee, echt grote honden vindt ze wat minder. Ze vindt het ook heel erg leuk om dingen te leren en ze heeft al heel veel commando's onder de knie. Verder is ze enorm lief, gek op aandacht en gek op knuffelen, een echt schoothondje!
Met wat ik nu van haar gezien heb, zal zij het best gedijen in een landelijke omgeving of iemand met een grote tuin waar ze het perceel niet af hoeft en niet uitgelaten hoeft te worden. Wel moet ze deel van het gezin kunnen zijn en lekker in huis geknuffeld kunnen worden. Ze houdt niet van katten in huis en ook niet van kleine drukke kinderen.
Ik heb contact gehad met het asiel en die kunnen haar terugnemen maar dat is natuurlijk een optie die niet mijn voorkeur heeft.
Nogmaals, ik heb het er heel moeilijk mee maar ik gun haar het beste en de beste leefsituatie.
