Geplaatst 6 jaar geleden kwam lilly bij ons wonen.een rescue uit Roemenië.
Al in Nederland bij een gezin geplaatst met 4 maanden maar omdat het niet ging(???) Al snel teruggebracht naar de stichting.
Daar hebben wij dit moppie opgehaald.
Ik heb al 40 jaar honden, en ook niet de makkelijkste qua sociaal gedrag, maar nog nooit een die niet alleen thuis kon blijven
Lil de eerste tijd uiteraard niet alleen gelaten ,zoals advies van stichting.
Ook onder begeleiding van gedragsdeskundige daar training gevolgt.
Wij konden niet uit het zicht, nog geen tel.
Maar gelang de weken vorderen werd dit beter. Ook wij in de tuin rommelen en zij in huis ging op gegeven moment goed.
So far so good. Het werd corona dus lil mocht bij de baas thuis blijven en ging met mij 2 dagen per week mee naar werk( gehandicapten voorziening) daar deed ze het , en nog steeds, super.
En als we weg gingen, ah dan ging ze naar oppas.
We hadden intussen bij 2 afzonderlijke trainers in coronatijd online training alleen thuis blijven gedaan.
Maar bleven steken , elke keer weer. Ze redde het niet.
En zo kwam de tijd na 2 jaar, dat we dachten: het is niet anders.
We houden van haar, met al haar goede en uitdagende kwaliteiten, dus dan maar niet meer oefenen.
Dan maken we een sprong vooruit naar maart 2025.
Ik dacht, nooit geschoten is altijd mis, in augustus wil ik naar de feestweek kunnen zonder oppas voor lil,al is het maar even.
We zijn toen gaan trainen als een malle. Weer een camera aangeschaft.
Elke dag al was het maar 1 minuut.
Ik ga even boodschappen doen, deur dicht en blijven staan en weer naar binnen.
Tot het moment dat ik echt even 5 minuten staande een kop thee op kon drinken bij mijn vriendin op de hoek.
Om maar weer op tijd terug te zijn voordat lil onrustig werd.
Aug kwam en ja hoor , ik ga even boodschappen doen, en naar de feestweek. Uiteraard maar een uurtje want dat gaat goed.
Nu kunnen we ook met man samen weg, en lil gaat liggen op de bank.
We zijn nog nooit langer dan 2 uur en 15 minuten weggeweest en als ze blaft , wat wel eens een keertje gebeurt ( 1 op de 20 x) dan gaan we naar huis.
Ik wil een hart onder de riem steken voor mensen die in dezelfde situatie zitten.
Ik ben zo trots op lieve lil.
Niet alleen fijn voor jullie, maar ook voor de hond dat zij de rust heeft dat ze erop kan vertrouwen dat jullie weer terug komen.