Mila is een Roemeen en heeft al heel veel dingen opgegeten die ze niet zou moeten eten, dus een vishaak met een ‘boilie’ zou me helemaal niks verbazen.. een haak met een bol lekker voer voor roofvissen maar het zou me niks verbazen als Mila dat ook lust


Buur kon de haak niet meer vinden maar wist niet zeker of hij hem had opgeruimd. Het zat me totaal niet lekker dus in de buurt naar een dierenarts op hoop van zegen, mevrouw deed open en wilde wel een röntgenfoto maken om de boel uit te sluiten of te bevestigen… nou daar waren we snel uit:

Wat ben ik blij dat buurman het meteen vertelde!!
Hij zat in de maag en deze dierenarts had niet de middelen om haar te helpen. Laten overgeven was geen optie omdat de haak dan zou kunnen blijven steken of haar erg kunnen verwonden. Dat de haak zo in de maag was gekomen was al een wonder. We werden doorgestuurd naar een dierenkliniek in Bettembourg.
Daar kwamen we rond 22:00 uur aan. De dierenarts gaf aan eerst via een scopie te proberen, lukt dat niet moest ze geopereerd..
Helaas kwam ze al snel met de mededeling dat het niet lukte met de scopie, ze gingen opereren en we mochten naar huis. Ze zou bellen na de operatie en de dag er op zouden we gebeld worden hoe het met Mila ging en of we haar op konden halen. De weg naar huis was vreselijk! En om haar lege kussen in de voortent moest ik heel erg huilen, wat een verschrikking om je hond zo in het buitenland achter te moeten laten.
Rond half 1 ‘s nachts werden we gebeld, alles was goed gegaan en ze was goed wakker.
De dag er na werden we om 12 uur gebeld, het ging zo goed we konden haar ophalen!
We kregen het allerduurste souvenir van de vakantie mee naar huis


Ze had een mooi pakkie meegekregen

En een lading medicijnen. Voordeel van een hond die zelfs vishaken eet, de bult medicijnen zijn ook geen probleem!


Haar mooie ritssluiting

We zijn nu een paar dagen verder, en de eerste dag zonder pijnstillers en het gaat gelukkig heel goed. Ze wilde alweer een stukje verder lopen voor een plasje. We zijn nog even op de camping dus ze kan rustig herstellen. De Mullerthal trail lopen we alleen niet meer verder dit jaar

